Pasen en Shinto

Het is Pasen in het westen. Onze familie zoekt traditiegetrouw naar paaseieren. We hopen dat onze jongste kleindochter erbij kan zijn, want ze heeft buikgriep.
In ons fijne hotel maakte ik gisteren gebruik van een warme stone-spa. Ik moest me uitkleden en kreeg een pyama en handdoeken. Ik mocht me neervlijen op warme stenen en kreeg een zandlopertje. Na vijf minuten moest ik me omdraaien. Slaapverwekkend. Daarna een douche en ons eigen bed in. Ik slaap als een roos.
Met Pasen, dat hier totaal onbekend is, fietsen we over een prachtige kustweg. De begroeiing is subtropisch. De zee is turquoise en heeft de rotsen opvallend getekend. De zon schijnt. We fietsen door een bloemrijke botanische tuin, Voor ons is het een heus paasfeest.
We bezoeken het Udo-heiligdom. Veel stenen trappen op en weer af, een tunneltje door en dan is er een ossenrood geschilderde poort die toegang geeft tot het heiligdom, dat is uitgehouwen in de rotsen. Mensen komen hierheen om een wens te doen. Wij laten dit maar even aan ons voorbij gaan en genieten vooral van de prachtige ligging aan de rotsige kust en de bruisende branding daar beneden. We fietsen door naar onze hostel in Nichinan.