Effefietsen

Effefietsen

woensdag 28 juli 2021

Slotblog Piemonte

Op maandag 26 juli ontmoeten we Gino op een terras en drinken we samen koffie. We zijn erg benieuwd of de motor van mijn fiets in de ebikeshop gearriveerd is. Zo niet, moeten we langer in Turijn blijven. De meeste highlights hebben we een week eerder, bij onze aankomst in Turijn al bekeken. Mijn motor zou vrijdag al aankomen, maar was ‘rescheduled’. Spannend. Maar als we bij de Bosch-dealer arriveren om de huurfiets terug te brengen heeft hij een verrassing. Hij had het zojuist ook al naar ons gemailed, maar dat is ons ontgaan. Ons motortje is die ochtend aangekomen, een kwartier voordat wij verschenen. Hij gaat hem meteen monteren. En hij valt nog onder de garantie, al was die officieel al verlopen. Het kost ons niets extra's, behalve het monteren. We zijn onder de indruk van de geweldige service. Het is maar een klein zaakje dat de Bosch dealer en zijn vrouw samen runnen. Toevallig zijn ze ook nog fan van Riese&Müller en mijn fiets is een Riese&Müler met een Bosch motor. Ze hebben alle gegevens van mijn fiets moeten verzamelen,  mijn kapotte motor moeten opsturen naar Bosch en de nieuwe moeten voorfinancieren. 

We gaan lunchen met Gino. We kijken terug op de loopbaan van Gino en Frans, hun gezamenlijke activiteiten en de relaties die daaruit voortvloeiden. Het is echt een voorlopig afscheid, want Gino verwacht niet heel snel weer naar Nederland te kunnen komen, omdat de gezondheid van Anna, zijn vrouw, slecht is. Het werd natuurlijk later dan we eigenlijk wilden, want we hebben besloten meteen mijn fiets op te halen en richting Breda te gaan. 

Om 14.00 uur zijn we uiteindelijk vertrokken. We hebben natuurlijk de eigenaar van de fietsenzaak en zijn vrouw heel hartelijk bedankt. 



Om Italië te verlaten moeten we de Grote St. Bernhardpas over. We hadden ook de tunnel kunnen nemen, maar aan de pas kleeft een zoete herinnering. 10 jaar geleden, het begin van onze wereldreis op de fiets, fietsten we vanuit Martigny in Zwitserland de pas op. Nu ik zie hoe steil en lang de weg naar de pas is kan ik het nauwelijks geloven. Deden we dit echt? Niet electrisch ondersteund en met al onze bagage op de fiets? Op de pas nemen we een foto van ons, zoals we die ook 10 jaar geleden namen, maar nu zijn we met een luxe electrische auto de pas op gekomen. 


2011

2021

In Zwitserland overnachten we in een duur hotel.. Zwitserland is gewoon duur. Italië en ook Duitsland zijn voor Nederlandse begrippen voordelig. Het is relaxed dat we tóch maar dit hotel nemen. Voorheen kampeerden we of zochten een goedkope gelegenheid uit. Is dat ouder worden? Of de vruchten plukken van een werkzaam leven? 

De volgende dag rijden we door in onze comfortabele electrische auto. We gaan via Duitsland, want in Frankrijk is het laden van electrische auto's kennelijk soms een probleem. In Zwitserland en Duitsland zijn overal onderweg op de Raststätten snelladers. Om de paar uur stoppen we om te laden en koffie te drinken. Na een half uur heeft de auto alweer voldoende capaciteit om door te gaan. Op het laatst krijgen we nog flinke regenbuien maar om 20.30 zijn we thuis en kijken we terug op een reisje dat niet helemaal is verlopen zoals we voorzien hadden. Maar we hadden een paar fijne dagen in Turijn en een mooie fietstocht in Piemonte met een heerlijke Riese&Müller huurfiets. En we hebben heel aardige mensen ontmoet. Mensen die ons niet kennen, maar zó behulpzaam zijn. Een goede ervaring.  De meeste mensen deugen zou Rutger Bregman zeggen en zo'n positieve ervaring hebben wij zeker.



zondag 25 juli 2021

De laatste etappe

Onderweg naar Pinerolo worden we overvallen door een regenbui. Hele grote druppels maken het nodig toch maar een schuilplaats te zoeken en de regenjassen onder uit de fietstassen te halen. Voor dit fietsreisje is regen heel bijzonder.

Eenmaal in Pinerolo blijken we een heel eenvoudige kamer te hebben in een appartementje dat door bejaarde mensen wordt verhuurd. Alles is er en het is super schoon. De eigenaresse belt haar zoon om het wifi-wachtwoord voor ons te noteren. Aandoenlijk. Ons kamertje heeft mooie tuindeuren die uitkomen op een balkon. Daar is het te heet en het kijkt uit op een betonnen plein. Zo is het bij Gino’s appartement ook en als ik zie hoeveel hoogbouw er hier is denk ik dat dit de woonsituatie van veel Italianen in de steden is.

Als Frans zijn middagslaapje heeft gedaan wandelen we Pinerolo in. Het stadje heeft verrassend veel terrassen, mooie galerijen en historische kerkgebouwen. We strijken neer op een omsloten plein waar gonzende mensenstemmen weerkaatsen tegen de hoge gebouwen. Kinderstemmen klinken van onder de galerijen, mooi speelterrein. Hoog boven ons zweven traag vijf ooievaars en vlak boven het plein cirkelen gierzwaluwen. Met een drankje en een hapje is het goed toeven hier.

Zondagochtend ontbijten we in een bar om de hoek. Heerlijke cappuccino en een chocoladecroissant. Ik heb me helemaal aangepast aan de Italiaanse gewoonten.

Richting Turijn fietsen we over rustige weggetjes en fietspaden, met één uitzondering. Niet ver na Pinerolo bereiken we de bovenloop van de Po, Ponte Po. Echter geen ponte (brug)! Een doorwaadbare plaats, dwars door de stenige bedding. Gelukkig hoeft er niet te worden gewaad, de Po is hier droog. Het lijkt meer op klauteren.

Onze tocht zit er op. Nog even spannend morgen of er al een nieuwe motor voor mijn eigen fiets is. Zo niet moeten we ons plan om richting Breda te gaan wijzigen..








vrijdag 23 juli 2021

Jarig

 Gisteren bezochten we onderweg ook nog Bra. Eerst reden we door Pollenzo waar de Universiteit van de Gastronomie gevestigd is in een voormalig klooster. Het is de bakermat van de slow food-beweging. Daarna in Bra de school waar het internationale werk van Frans begon met het Europese onderwijsproject Eurotopics. Hij heeft hier Gino leren kennen en er mooie herinneringen liggen, maar het is zo lang geleden dat we het er maar niet op wagen de school daadwerkelijk binnen te gaan.

Mijn verjaardag: we moeten de mooie stadsvilla verlaten en worden bij de nabijgelegen bar heel vriendelijk ontvangen voor het gearrangeerde ontbijt. Een chocoladecroissant dan maar bij gebrek aan een broodje kaas. Het bevalt me beter dan ik verwacht had.
We gaan op pad. Na 30 km fietsen langs de flanken van een berg met schitterende vergezichten onze eerste rustpauze. Dat is feest. Al die felicitaties op mijn telefoon lezen, ik voel me nu echt jarig.
Onze fietstocht wordt nu een beetje saai. Het is vlak platteland, er staat heel veel maïs! De streek oogt welvarend. Veel grote huizen en ook mooie auto’s. Als we het begin van de Valle del Po naderen begint het weer mooi te worden. Over smalle weggetjes komen we bij ons hotel net buiten Saluzzo aan. Prachtig gelegen met voor onze kamer een eigen terrasje in het gras buiten. De zon is wat verscholen, dus we hoeven ons niet in onze kamer bij de airconditioning te verschansen. Naast de vele hartelijke felicitaties kreeg ik een video-aubade van zoonlief en kleindochters. Geweldig. Ik voel me een prinses soms. 

De routine als we in een hotel aankomen is eerst lekker douchen. Ik lees daarna de NRC terwijl Frans onmiddellijk aan de slag gaat om alle batterijen op te laden en dan de route van de volgende dag uit te zetten en een B&B of hotel te reserveren. Als mijn zadel te ver naar voren staat zorgt hij ervoor dat het goed staat enz. Prinsesje toch? En ik vraag er niet eens om en het is niet alleen op mijn verjaardag zo!

We besluiten mijn dag met een wandeling in het historische Saluzzo met een heerlijke vismaaltijd in een smal en oud straatje. Nu genieten we wat nog na op ons privé- terrasje bij het hotel. Het schemert al...

donderdag 22 juli 2021

Monferrato en Langhe

Op mijn huurfiets vertrekken we 19 juli vanuit Turijn. De fiets is even wennen en een beetje gespannen was ik wel, maar het is een prachtig sportieve Riese&Müller. Nadat we onze tassen bij Gino in de garage op de fiets hebben geladen drinken we nog een koffie met hem in een koffiebarretje en dan vertrekken we richting Po. Het fietspad langs de Po is mooi en rustig. 37 km verder bereiken we het door ons geboekte hotel La Noce in Chivasso. Keurig hotel.

De volgende dag fietsen we door de Monferrato. Het gebied heeft veel heuvels, die hoog afsteken bij de dalen die het gebied doorsnijden. De meeste dorpen liggen op de heuvels. Historisch gezien is dit logisch, zo zag men de vijand van ver aankomen. Nu biedt het prachtige vergezichten. Het landschap doet me aan Toscane denken.
Het agriturismo in de heuvels van Cortanze is lieflijk. We eten er heel luxe met de aanbevolen wijn uit de regio: Barbera d’Asti. Eerst een amuse met een klein stukje zachte kaas met daar bovenop een klein hoopje van peterselie met knoflook, een gebakje. Dan het voorgerecht, het zo beroemde gerecht uit deze streek: rauw vlees, met een mes op een plank helemaal fijn gehakt, heerlijk bereid met kruiden. Daarna een gerecht van zeer fijn gestoofde varkenswangetjes, een soort draadjesvlees vond ik met gecaramelliseerde worteltjes. Niet voor niets staat dit gebied bekend als het centrum van de slow foodbeweging, eenvoud waarbij de kwaliteit van de gerechten de maaltijd bepalen.
Mijn ogen vielen al dicht toen ik mijn bed zag. We hebben heerlijk geslapen.
Het ontbijt bestond uit wel 5 verschillende taarten. Typisch Italiaans, een ontbijt bestaand uit ‘dolce’, zoet dus.
21 juli gaan we op weg naar Alba, oorspronkelijk de stad met de 100 torens, waarvan er nog een bescheiden aantal boven de stad uittorenen. Het is aangenaam wandelen in de smalle straatjes en een bezoek aan de fraai gedecoreerde kerken is eigenlijk altijd bijzonder. Onze kamer bestaat uit louter design, dat je ook kunt kopen. Het geheel is omlijst met zwart marmer en heeft een luxe uitstraling.
22-07 is de dag van La Morra met een prachtig belvédère, maar daarvoor moeten we wel flink klimmen. Met de turbostand op mijn machine gaat het vrij goed. We kijken uit op de wijngaarden, de omliggende dorpen. Echt fantastisch. Een aantal jaren geleden was ik hier ook met Frans en Gino, op een winterse dag, heel anders dan nu met 34˚C. Onze rit gaat verder door de hazelnootkwekerijen voor de Nutella, die hier ook vandaan komt. We volgen zoveel mogelijk de kleine weggetjes, geholpen door een track die Frans gisteravond gemaakt heeft op de website Alltrails. Die weggetjes zijn niet altijd even gemakkelijk. Soms is het gravel en/of steil omhoog of naar beneden, maar we verkiezen deze boven de drukkere hoofdwegen.

De aankomst in Cherasco is verrassend. Onder een grote ark door, the Arco di Belvedere, aan de onvermijdelijke en hier parkachtige Via Vittorio Emanuele II ligt een prachtige oude stadsvilla, waar wij de bovenste verdieping van bewonen. Een mooie plek om mijn verjaardag in te luiden.

Voor meer foto's klik rechts op "alle foto-albums" en op "Piemonte"





zondag 18 juli 2021

Turijn

Een heerlijke stad om als toerist een paar dagen te vertoeven. De oude stad heeft heel veel moois te bieden. Daar kom ik op terug. De voorsteden vind ik ronduit deprimerend. Hoge flatgebouwen met nauwelijks balkons. We kennen het appartement van Gino en dat is heel klein. Hun uitzicht aan de ene kant is het binnenpleintje waar de garages op uitkomen. Vanuit de andere zijde van zijn appartement heeft hij uitzicht op de b ergen van Aosta. En dat is het positieve aan wonen in de voorstad: heel snel nadat je de stad hebt verlaten heb je uitzicht op de besneeuwde toppen en de prachtige silhouetten van de Alpen. Turijn is prachtig gelegen. Het centrum is heerlijk om te wandelen. Mooie galerijen, art nouveau-passages, parken en met bomen omzoomde paden die zorgen voor de nodige schaduw. Veel terrassen waar je lekker koffie kunt drinken, kunt borrelen of dineren. 


En dan de musea. Vanuit ons eenvoudige, maar bewust groene hotel wandelen we naar de Pinacoteca Agnelli. Dit is een kunstmuseum boven op de voormalige Fiatfabriek. Een gigantisch complex met een bescheiden collectie van de nalatenschap van Agnelli, grondlegger van Fiat. Een paar schilderijen van Matisse, Picasso, Renoir en veel beeltenissen van Venetië. En een fototentoonstelling van Corbusier, die als autoliefhebber Turijn meerdere malen bezoekt en ook ontwerpen maakt voor Fiat. 

Met de moderne metrolijn gaan we van daar naar het centrum waar we ons verwennen met een bicherin, befaamd en terecht, want heerlijke chocoladekoffie, een Turijnse specialiteit. Wij drinken hem op het terras, maar eigenlijk past deze lekkernij beter in de prachtig klassiek ingerichte café’s, waar je plaatsneemt op de roodfluwelen bankjes om te kijken naar de prachtige houten bar, waar de koffie wordt bereid. 
We bezoeken World-Pressfoto in Palazzo Madama op de centrale Piazza Castello. Ik word daar niet echt vrolijk van. De geselecteerde foto’s tonen vooral de zelfkant van het bestaan in deze wereld. Daar is veel mis en de confrontatie veroorzaakt bij mij een somber gevoel. Wat moet dat betekenen voor onze lieve kleindochtertjes, onze oogappels? Schrale troost is misschien dat Frans en ik in de tijd van het verschijnen van het rapport van de Club van Rome hevige twijfels hadden over het al dan niet willen zorgen voor een kind. Ruim vijfenveertig jaar later zijn we gelukkig met zoon, schoondochter en twee kleindochtertjes. Het kan nog verkeren.

Op 17-07 bezoeken we per auto het Castello di Rivoli, even buiten Turijn. Het Castello herbergt een toonaangevend museum voor hedendaagse kunst. Het was zeer hedendaags, de bovenste verdieping was vrijgemaakt voor een vaccinatiecentrum. Het is een aardige tussenstop op onze weg naar Frassinere, waar Gino en Anna een huisje hebben en waar ze een lunch hebben gereserveerd in een traditioneel restaurant. Het is een erg smal en steil bergweggetje vanuit het Susa dal naar 1000 meter hoogte, maar prachtig. Bij iedere bocht, en dat waren er veel, en bij iedere tegenligger, gelukkig heel weinig, hield ik mijn adem in. Frans gebruikte dan vaak de claxon.
De Italiaanse lunch is voor mij eigenlijk te veel. Gelukkig vinden Gino en Anna dat ook en kijkt men in het restaurant niet vreemd op als we onze schotels willen delen. Het gedeelde voorgerecht bestaat uit ingelegde paprika’s en courgette, ansjovis, salami, tomaten. Voor Gino dan een pastaschotel met een ragout/gehaktschotel en voor ons, die de 
pastaschotel hebben overgeslagen, daarna aardappeltjes met wildzwijn uit de regio, door de baas zelf geschoten. Tiramisu met chocoladesaus en koffie na. We gaan nog even mee voor een korte nazit bij Gino en Anna op hun door blauwe regen overspannen terras en dan de steile afdaling terug naar ons hotel. Nog even een uurtje op een terrasje bij een laadpaal om de accu van onze electrische auto weer op 100% te brengen.

18 juli bezoeken we eerst het GAM, de Galleria Civica d’Arte Moderna e Contemporanea di Torino. Werkelijk prachtige kunst, ruim twee uur binnen geweest. Daarna uitrusten op het terras van Platti, een ca.150 jaar oude en prachtige koffiebar. Wandeling door de tuinen van het voormalige koninklijk paleis en langs de Po. Uitrusten met mijn favoriet geworden Italiaanse drankje Campari Spritz. Een pizza en een salade en terug naar het hotel. Voor Frans om met ontroering de finish van de tour de France te bekijken en voor mij om dit blogje te schrijven. Morgen op de fiets hopen we..

vrijdag 16 juli 2021

Van korte duur

We gaan op weg. Een staalblauwe hemel vergezelt ons. In de schaduw is het nog koud maar er ligt een mooie dag voor ons. Na 25 km op een goed fietspad een helling. Ik schakel de elektrische ondersteuning op tour, op sport, maar ik kom er niet. Frans wacht geïrriteerd. Ik ben vaak niet zo handig, dus hij denkt dat ik niet goed gebruik heb gemaakt van de mogelijkheden van mijn luxe Riese-Müller. Hij probeert mijn fiets ook, maar nee, op mijn display verschijnt de boodschap 'foutcode 500'. Met mijn nu zware fiets op zoek naar een fietsenmaker. Een paar kilometer verder rijden we Villadossola in en daar zit er een, die ook Bosch-dealer blijkt te zijn. Hij controleert alles, meet het door, allemaal volgens de Bosch-instructies, maar de eindconclusie is dat de motor het heeft begeven. Daar zitten we dan, ergens in Noord-Italë.

De vriendelijke fietsenmaker brengt ons, ondanks het gegeven dat het zijn lunchpauze is, terug naar onze auto, die we voor enkele weken veilig hadden geparkeerd in Varzo. We hadden al een hotel geboekt aan het meer van Orta, dus daar dan maar toe en een nieuw plan maken. Frans zoekt meteen naar oplossingen. Ik ben nog niet zover. 
Frans zoekt contact met onze vriend Gino in Turijn met de vraag of hij voor ons kan uitzoeken waar we eventueel een fiets kunnen huren voor mij. We eten in een eenvoudig restaurant. We krijgen een prosecco en een amuse van het huis en dat maakt onze stemming wat opgewekter. 
Gino heeft inmiddels een Bosch-dealer gevonden die bekend is met het softwareprobleem van de Boschmotor. Bosch blijkt coulant om te springen met garantie, ook als die is verlopen. En die van mij is al drie maanden verlopen! 
Gino helpt ons met de onderhandelingen en het nodige vertaalwerk. Fantastisch zo’n regisseur. Maandag heb ik een Riese-Müller leenfiets met Boschmotor. Nu: Turijn, musea, zondag Fassinere, het buitenhuisje in de bergen van Gino en Anna en maandag een fietstocht in de Piemonte. Ik hoop het...





dinsdag 13 juli 2021

Weer op de fiets, of nog even niet?

Eindelijk weer echt op de fiets. Voor het voorjaar van 2020 hadden we een tocht gepland in Spanje. Corona stak daar een stokje voor en dat gebeurde dit jaar weer. Toen de regels wat werden versoepeld en Frans en ik beiden twee vaccinaties hadden geconsumeerd, durfden we het wel aan. Piemonte werd ons doel. Eerste met de fietsen op de auto naar Brig, aan de voet van de Simplonpas en dan op de fiets de pas over en op richting Piemonte.

In Duitsland overnachten we in een door Italianen opgezet splinternieuw hotel. Hij raadt ons een uiteraard Italiaans restaurant aan waar we op het terras heerlijk genieten van onze eerste dag. Dan op naar Brig. Maar onderweg doen we Martigny aan, waar een tentoonstelling blijkt te zijn van Caillebotte. Wat fijn: weer een museum met kunst waar we allebei zo van kunnen genieten.

Brig blijkt een leuke plaats. Ons hotel is zo’n groot en onpersoonlijk geval, maar het stadje is historisch en vriendelijk met leuke terrassen. We hebben heerlijk weer en kijken uit naar onze fietstocht. Maar helaas. We staan op met regendruppels op de ruiten en een harde wind die loeit om het hotel. Met dit weer is de Simplonpas doen op de fiets alleen maar ellende. We besluiten de fietsen op de auto te laten en in de stromende regen, soms vergezeld van een knetterende donder bereiken we de Simplonpas en rijden we verder naar Varzo naar het door ons geboekte B&B. Wat een verrassing. Over een supersnel bergweggetje komen we aan bij een schitterend oud landhuis. Wij blijken de enige gasten. Alles is in mooie petrol/turquoize-achtige tinten. De deuren met de gekleurde randjes, de  vloerbedekking, de beddensprei en de fauteuiltjes. En dan het uitzicht op de palmbomen in de tuin, de bergen met zijn steile wandenen besneeuwde toppen, het niet aflatende geluid van de ruisende rivier. Het is een romantische plek. Het eerste gevoel van vakantie, van op pad zijn in een ander land, het begint weer te komen. We hopen op beter weer en dan is het weer terug.
.