Het Japanse leven

we krijgen er niet echt vat op. In de Toyoko Inns, waar we bij voorkeur verblijven, omdat ze voor Japanse begrippen goedkoop en goed zijn, zien we bij het ontbijt wel Japanners die daar overnachten en kennelijk reizen. Zakenmensen, vaak niet echt mooi en zo nauwelijks met elkaar communicerend. Mensen zijn vaak in zichzelf gekeerd, of druk met hun eigen mobieltjes, maar dat is in Nederland eigenlijk ook steeds meer. 
Als we contact maken blijken de Japanners zeer beleefd, heel vriendelijk en behulpzaam, gewoon heel erg aardig. De taal is echter een grote barrière.
Buiten zien we best veel jonge moeders met babies en oma's, die stralen als we glimlachen om hun kleinkind. Ik lees, dat vrouwen hier meestal een aantal jaren werken maar als ze een kind krijgen laten ze de rol van kostwinner over aan hun man. De combinatie van werk en kind is in deze maatschappij lastig te realiseren met de lange werkdagen die vereist worden. Vrouwen worden in Japan nog vaak veel lager betaald dan mannen. Als het om emancipatie gaat is hier nog werk aan de winkel. De regering wil wel meer vrouwen op managementfuncties, maar wil ook dat vrouwen meer kinderen krijgen vanwege de veroudering van het land. Herkenbaar, maar het is hier extremer. Japan scoort hierin zeer laag, het World Economic Forum zet Japan op de 111de plaats van de 144 onderzochte landen.