In Nederland is het koningsdag, maar wij vechten tegen een zware storm en ik verlies. Gelukkig geeft Frans het ook op. We fietsen langs de kust, door de heel forse tegenwicht op kop staan we zowat stil en ik ben bang tegen de vlakte te gaan. Mijn tanden knarsen van het strandzand en in de luwte van een huis komen we even bij. Een mevrouw haalt ons binnen in een soort bijgebouwtje, waar we kunnen zitten en ook slapen. Er liggen matrassen en kussens. Ze voorziet ons van ijskoffie. We weten niet goed wat te doen.
Frans valt in slaap, ik haal mijn I-pad uit mijn fietstas en lees in Klont van Maxim Februari. 'Later op de dag wordt het beter' zegt Frans hoopvol. We eten onze lunch. De wind is nog niet geminderd. We besluiten terug te gaan naar het vorige dorp, waar hotels zijn. Eenmaal onderweg lijkt de wind mee te vallen. Weer omgekeerd, maar na een aantal km neemt de wind mijn brein over. Die windvlagen, dit houd ik geen 40 km vol, dadelijk ga ik alsnog onderuit. Ik wil terug, naar het dorp waar we koffie dronken en waar hotels zijn. Frans geërgerd. Hij wil wel door. We komen terecht in een tamelijk luxe boutique-hotel. Na wat rust bezoeken we het vissersdorp. Er liggen veel boten in de haven en de visafslag vergaat van de krabben en octopussen.
We gaan krab eten. De kok is dolenthousiast als hij hoort dat we op de fiets zijn. Hij wil foto's van ons en inmiddels ben ik op facebook bevriend met hem, Yüli Shi, en heeft hij me al in vier boodschappen laten weten onze foto's mooi te vinden. De weer-app belooft beter weer voor morgen. Het is behaaglijk op onze hotelkamer. Het tij lijkt weer gekeerd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten