Effefietsen

Effefietsen

dinsdag 27 november 2012

Medische perikelen


Geschreven op maandag 26/11.
Af en toe worden we moe van de steile hellingen, op en af, 14% en meer soms. Aandacht voor de mooie omgeving kunnen we dan bijna niet meer opbrengen. De Pacific Highway is ook niet alles, want soms erg druk, maar wel met aanvaardbare hellingen. Toen we een fietspad langs de Highway kregen was ik verguld. Heerlijk peddelen over dat mooie pad. Tot ik plotseling op een paal middenop het pad knalde en met fiets en al op het harde pad lag. Gewoon niet gezien. Hevige pijn in mijn rug en mijn bovenbeen. Weer einde verhaal? Het leek er even op. Ik kon aanvankelijk niet staan van de pijn. Een langs het pad wonende heer belde een ambulance en na de nodige checks constateerden de vriendelijke ambulancemensen in elk geval geen breuk. De spieren, wat pijnstilling, even rust, maar zeker ook beweging en jullie kunnen morgen je tocht wel voortzetten. De politie kwam er ook bij, laadde mijn fiets in, de ambulance bracht me naar de door ons beoogde camping 10km verderop, waar we besloten een cabin te nemen. Dat was heel fijn, want mijn benen buigen om in ons lekkere tentbed te gaan liggen zou nu te lastig zijn. En mijn fiets mankeerde niets, heeft alleen een streep verf meegekregen van de paal.
Gelukkig viel het allemaal erg mee. Twee dagen spierpijn, maar eenmaal warm gefietst ging het dan wel weer.
We rijden inmiddels veel langs de kust en genieten van fantastische uitzichten op de Grote Oceaan. Stukken echt wit strand, omzoomd door grillige rotsen met een aquamarijnkleurige zee, witte koppen van de branding.

Vanochtend, na wat ongerustheid in het weekend, een huisarts gezocht voor Frans. Hij had een rare uitstulping in zijn oksel. Het leek een ontstoken plek. Na twee vergeefse pogingen bij gezondheidscentra, al volgepland voor de dag, konden we terecht bij een huisarts/dermatoloog. Die constateerde, na enig bedenkelijk kijken, dat het een teek was. Onder plaatselijke verdoving werd de teek verwijderd en Frans kreeg de nodige medicatie mee. Weer een zorg minder, want het melanoomscenario was al gepasseerd. Nu nog hopen dat er zich geen Lyme voor gaat doen.  

donderdag 22 november 2012

De sterren van de avond


Omdat er vanaf 19.00 uur een jazzband zou spelen in de plaatselijke pub besloten we daar te gaan eten. Aangenaam eten op het terras en toen werden we heel erg verrast door een fantastisch spelende band, het Roger Burke Quartet. We werden extra welkom geheten door de bassist. Wij, Nederlanders, die zómaar Bellingen aandoen, maar dan ook nog hun jazzavond bezoeken. We beleven een fantastische avond, met professionele muziek, waarbij we extra in het zonnetje worden gezet omdat we fietsen in Australië. 
Als je ze ook eens wilt horen, klik dan hier naar hun website en speel het demootje af.

woensdag 21 november 2012

New South Wales


Ons ontbijt in de pub was eigenlijk geen ontbijt, want niet cooked, maar toch twee bordjes met voor elk twee sneetjes brood, boter en jam en oploskoffie. Volledige selfservice in een ontbijtkamer met strijkplank en een stapel nog te strijken wasgoed, want de eigenaresse sliep nog.
Om acht uur, eenmaal op pad, begon het te onweren en te regenen, 30 km lang. Daarna kwam de zon door en zagen we dat New South Wales groen en lieflijk is ten opzichte van het wat verlatener Queensland. Onvoorstelbaar dat dit land 205x zo groot is dan Nederland (heeft Frans uitgezocht) en slechts 22 miljoen inwoners heeft. Niet verwonderlijk dat we de afstanden hier soms zo enorm vinden.
Inmiddels zijn we gisteren moe aangekomen in Bellingen, een als alternatief te boek staand plaatsje. Omdat het hard waait en regent komen we terecht in het plaatselijke motel. We blijven hier een extra dag om wat uit te rusten van al het geklim. Het stadje blijkt prachtige gerestaureerde winkelpanden te hebben, tweedehandswinkeltjes waar Bart en Eva niet weg zouden kunnen komen. Ik eigenlijk ook niet, maar aangezien ik toch niets kan kopen, want alles wat niet echt nodig is, is ballast, ben ik wat eerder uitgekeken dan ik normaal zou zijn. Maar ik vind het heerlijk in mijn eentje rond te struinen in de mooie winkels en galeries en dan samen met Frans te lunchen op een terras, lekker lezen aan de rivier. De luxe van een rustdag en deze alternatieve plek.

zaterdag 17 november 2012

Running Creek

Een paar prachtige tochten langs de rivier met een overnachting op een heuvelachtig terrein met picknicktafels, ruisende bomen en slechts één ander tentje. De tocht de grens over van Queensland naar New South Wales betekende de beklimming van enkele hellingen van 19% in een zinderende hitte. Niet te doen op de fiets. Ze noemen onze fietsen hier push-bikes. Nou, het was pushen: met ons hele gewicht, armen en benen. Maar het was echt heel erg de moeite waard. Van regenwoud naar alpiene groene weiden, riviertjes en hier en daar een schuurtje.
In Kyogle aangekomen overnachten we bij Elisabeth en Paul en hun drie kinderen in een schitterend 100 jaar oud huis met art déco elementen. Ze wonen er al 15 jaar maar er is nog het nodige restauratiewerk te doen. Ik vind het jammer dat zo'n mooi huis er zo half afgewerkt bij ligt, maar veel Australiërs lijken een andere mentaliteit te hebben dan wij. Carrière is minder een item lijkt het. We ontmoetten eerder al Peter, kunsthistoricus, maar in het dagelijks leven enkele nachten per week chauffeur. Paul, onze gastheer nu, is bioloog, maar in het dagelijks leven boer. Men is gewend grote afstanden af te leggen. Gezinsleden wonen op vliegafstand van elkaar en we zijn al verschillende mensen tegengekomen die zich ergens vestigen omdat ze bijvoorbeeld graag in de heuvels wonen, of dichtbij de haven waar hun zeilboot ligt, of omdat ze het klimaat ergens prettiger vinden. Zoals wij, als we zouden verhuizen, toch liefst in Breda blijven en dan ook nog niet te ver van het centrum, dat is hen vreemd. Het heeft vast met hun achtergrond te maken. Voorouders verlieten Europa om zich hier te vestigen. Misschien zit die mentaliteit in de genen?

Inmiddels zijn we op weg naar Grafton en aangekomen in Rappville. Grafton is te ver voor één fietsdag en dus zochten we naar een overnachtingsmogelijkheid halverwege. Een camping is er niet, dus zitten we nu in een historisch pub in een gat van niks, maar we wilden de overnachting in zo'n pub ook meemaken. In onze mooie, hoge, houtbetimmerde kamer bloggen we, lezen wat en dineren straks met steak of burgers. This is Australia.

woensdag 14 november 2012

Weer met zijn tweeën


En dat blijkt echt heel fijn. Met de trein naar Ipswich en vervolgens een prachtige route met een oud vulkanisch gebergte in het vizier. Een camping, onze route voor de volgende dag plannen, een beetje lezen en worstjes op de barbecue in de kampkeuken. Boonah, waar we na 50 km aankomen, blijkt een westernachtig stadje. Een paar mooie, traditionele pubs en kleinschalige winkels. Niet overal hebben de leuke dorpscentra plaatsgemaakt voor de grote winkelketens buiten het centrum.
Vandaag weer een schitterende route, de zogenaamde scenic rim, een soort boog van spectaculair vulkanisch gebergte, boerderijen, weilanden met koeien, en eucalyptusbos. Geen gemakkelijke route, want heel veel op en af, maar de geur van wat niets anders dan eucalyptus kan zijn vergezelt ons.
Morgen fietsen we naar 'Running Creek', in the middle of nowhere. Het water uit de Creek is niet te drinken, dus moeten we voor twee dagen eten en drinken meenemen. Dat water gaat nog wel, zij het dat 6 liter wel 6 kilo meer gewicht op onze fietsen is. Een poging ook wat vers fruit en groenten in te slaan mislukte helaas, want de enige winkel hier in Rathdowney heeft een zeer bescheiden voorraad, dus dat wordt brood en blikvoer.


maandag 12 november 2012

Bruiloft van Tim en Angela


Nadat we een paar dagen in Brisbane bij Emma en Gilbert hebben doorgebracht en de mooie stad hebben bekeken, gaan we met de trein naar Tim's woning. Tim wil met 8 mensen op zijn boot naar Coochiemudlo eiland varen en hij heeft ons gevraagd of we mee willen. Daar voelen we wel voor. Ik heb nog nooit gezeild en wil dat graag eens meemaken. De zee bleek niet erg rustig. Frans werd dan ook prompt zeeziek. Toen we het eiland naderden voeren we 1 voor 1 in een rubber dingi met onze bagage naar het strand. We verblijven bij Shannon en Michael, in het huis dat zij hebben gehuurd in verband met de bruiloft. We praten eindeloos met hen en ik ben moe van concentratie om het allemaal te volgen.
Zondagochtend, de dag van de trouwerij, regende het. Het was heerlijk om een rondje hard te lopen maar voor een huwelijk op het strand op blote voeten, dat leek toch te optimistisch. Tot om 11.00 uur de zon begon te schijnen, maar de wind kwam tegelijkertijd ook opzetten en het huwelijk werd uiteindelijk verplaatst naar de Community Hall op het eiland. Daar zou ook de receptie plaatsvinden en de tafels voor de culinaire barbecuelunch waren al gedekt. Tot mijn verbazing openden een aantal gasten al de champagneflessen, die op tafel stonden, of gingen al aan het bier vóór de huwelijksvoltrekking. Op mijn vraag aan Michael of dit eigenlijk wel kan zei hij: dit is Australië. Het is een informele bruiloft en wij doen ook graag informeel. Het ging er inderdaad allemaal erg informeel aan toe. Angela en Tim waren een stralend middelpunt van de gasten die uit alle streken van Australië waren komen afreizen.
We gaan vandaag terug naar Tim's huis en trekken morgen op de fiets verder. Weer even samen. Na een week socializen ben ik daar echt aan toe.

woensdag 7 november 2012

We hebben weer eens wifi!

We zijn momenteel in Brisbane. Eveline zal er later meer over schrijven.
Omdat we weer over wifi beschikken heb ik een aantal foto's en twee videootjes geupload.
We maken foto-albums per maand om te voorkomen dat ze (veel) te groot worden.
Als je ze wilt zien, gebruik dan de links in de kolom rechts naast dit blog.
Frans

zondag 4 november 2012

Overnachten


Warm Showers is fantastich. We leven het dagelijks leven samen met mensen, praten veel en krijgen allerlei tips voor alternatieve routes.
Maar kamperen op zogenaamde caravanparken met heel veel ruimte en de fantastisch ingerichte campingkeukens waar je kunt barbecuen op hete platen vinden we ook heel fijn. Frans wil al zo'n plaat installeren als we de keuken nog eens moeten vervangen. Je kunt er, naast vlees natuurlijk, heerlijke groenteschotels en vis op roosteren. Op campings komen mensen vaak een praatje met ons maken. 'Jullie zijn bijzonder met jullie fietsen en tentje' zei een man gisteren. En gisterochtend om 06.30 aan ons ontbijt komt een man met een grote doos met al zijn wegenkaarten om met ons mogelijke en onmogelijke routes door te nemen en ons van de nodige kaarten te voorzien. Gewoon omdat hij graag wil dat we het naar onze zin hebben in zijn land.
Dan kennen ze nog het systeem van Show-Grounds. In een aantal dorpen hebben ze terreinen voor sport (cricket, bowls) en manifestaties die ze voor $12 per nacht beschikbaar stellen om te kamperen. Er zijn meestal keurig onderhouden toiletten en douches en dat is het dan. Een beetje zoals de Franse Campings Municipales. Soms valt dit wel tegen, zoals afgelopen nacht in Marburg. We kwamen terecht op een groot winderig terrein, waarbij we 's avonds wakker werden gehouden door een plaatselijk dansfestijn en 's morgens om 05.00 uur werden gewekt door de sproeiwagen die de paardenrijbaan voor de komende dag ging besproeien.
Dan zijn er nog de recreational erea waar gekampeerd kan worden. Er zijn toiletten en vaak een picknicktafel. Ze zijn gratis. Maar als je op die steile heuvels hier hebt gefietst wil je wel graag lekker douchen. Daarom hebben we ook nog geen gebruik gemaakt van de mogelijkheid wild te kamperen. Veel Australiërs doen dat, maar zij hebben meestal caravans of campers. Tentjes zie je hier nauwelijks.

Australiërs zijn goed in het benutten van mooie plekken. Langs meren en in parken zijn overal picknickplaatsen gecreëerd met schone openbare toiletten. Van die plekken, vaak met barbecuegelegenheid, wordt druk gebruik gemaakt.

Maleny


We hebben een erg mooie week achter de rug. Na een lekker ontbijt met Andy's brood uit de broodmachine, zónder verbeteraar!, en een welgemeend hartelijk afscheid van Rosie, Clare en Andy fietsten we maandag de 29e oktober door een heel ander, want erg lieflijk stukje Queensland. Groene heuvels, kabbelende beekjes en riviertjes en overal in het landschap de paarse jacarandabomen.
Dinsdag arriveerden we in het prachtige landhuis van Sue en David. Sue is de zus van Jen, van ons warm showersadres in Atherton en zij heeft ons op hun pad gebracht. Wat een luxe woning. Tig slaapkamers meerdere badkamers. Een gigantische slaapkamer met eigen badkamer voor ons. Een mooie veranda en daaromheen een heel groot landgoed waar we met onze gastheer een wandeling over maken. Zowel Sue als David hebben er plezier in hun landgoed, dat ze pas een half jaar bezitten en in verwaarloosde staat aantroffen, te beheren en te verbeteren. Het is voor hun geen broodwinning, maar levensvervulling. We gaan voor het ontbijt met hen naar Maleny, 40 jaar geleden een echt hippystadje, waar hippies probeerden een alternatieve samenleving te vormen. Dat is niet gelukt, maar het stadje ademt wel een beetje die sfeer uit. Mooie winkeltjes, een grote, goed voorziene boekwinkel, enkele vrouwen met gebatikte kleding, en restaurantjes met goede koffie en een ontbijt dat niet overproportioneel is. Ook Australiërs zijn niet altijd gediend van die buitenproportionele hoeveelheden merkt David een beetje spottend op. En hij heeft gelijk. Er zijn zeker veel Australiërs die erg bewust met eten en drinken omgaan. Er wordt veel gesport. Er zijn, meer dan bij ons lijkt het, heel veel lightproducten te koop en op ieder artikel is het aantal kilojoules vermeld gerelateerd aan het benodigde aantal per dag.
Vanaf Maleny was de route nog sprookjesachtiger dan daarvoor. Het ontlokte mij weer menige oh en ah. Uitzicht op een vallei met af en toe grillig gevormde vulkanische bergtoppen. De huizen en tuinen zagen er allemaal zeer verzorgd met mooie bloemen en bloeiende bomen in de tuinen, heel moderne architectuur. In een landschap met hellingen en uitzichtpunten op meren en bergen oogt dat fantastisch. Morgen komen we aan in Brisbane.