Dejima

In 1571 werden Portugese schepen toegestaan in de haven van Nagasaki. Er werden kerken gebouwd en het Christendom werd gepropageerd. Dit werd door de heersende macht als bedreigend gezien en het bewind in Japan verbood het Christendom. Op het uiterste puntje van Nagasaki werd Dejima gebouwd, een eilandje dat kunstmatig werd aangelegd. De Japanners wilden zelf de handel in handen hebben en het Christendom binnen de perken houden. Toen de Portugezen werden verdreven vestigden Nederlanders zich op Dejima (1649) en zij beperkten zich tot handel. Met het geloof hielden ze zich, uit strategische overwegingen, gewoon niet bezig. Vanuit Dejima handelden de Nederlanders met de Japanners. Tot het einde van de Edo- periode, 1869, vond uitwisseling van handel en cultuur tussen Japan en de rest van de wereld uitsluitend via Dejima plaats. Bijzonder in het verder zeer op zichzelf gerichte Japan.
De gebouwen, de kantoren en de huizen waar de handelaars woonden, mooi gerestaureerd en ze geven een goed beeld van de geschiedenis. Onze koning heeft Dejima een boompje geschonken bij zijn bezoek in 1990 om de Japanse- Nederlandse betrekkingen te illustreren. Interessant om zo onze geschiedenis voorgeschoteld te krijgen.

Nadat we het Art Museum hebben bezocht, een prachtig gebouw met een minder interessante collectie, ontdekken we zowaar terrassen aan de Dejima Wharf. Voor het eerst in de drie weken dat we hier zijn. Wat een heerlijke stop voor een biertje en een glaasje witte wijn. Het voelt zo gewoon. Lekker in het zonnetje zitten aan een rustig haventje en zien dat anderen daar ook van genieten. Zijn we echt in Japan? Het oogt zo westers..