Wat een temperatuurverschillen op 70 km afstand. Afgelopen zondag zijn we naar het meer van Sevan gefietst. Een prachtig meer op 2000 meter hoogte, maar het was zó bitter koud dat we alleen maar even een klein stukje op een steiger gewandeld hebben en toen maar verder uit het raam van ons verwarmde appartement hebben gekeken.
Maandag startten we met de zon over het meer en de omliggende besneeuwde bergen. Prachtig. Maar het plezier was van korte duur. Eenmaal op de fiets op weg naar Yerevan werden we overvallen door een snijdende wind en een ijzige slagregen. Capuchon over de helm, dikke handschoenen aan. Ik zie alleen nog asfalt. Heb geen oog meer voor de hier nog kale bomen en de op springen staande bloesems. De besneeuwde bergtoppen in de verte laten me koud. Ik bén alleen nog kou. Mijn fietscomputertje wijst 6˚C aan. Tot het weer lichter wordt. De zon komt aarzelend door. De temperatuur stijgt en ik voel me een stuk beter. We treffen een stalletje waar ze nescafé hebben en kunnen verder naar Yerevan.
In Yerevan is het even zoeken naar ons B&B. We komen terecht bij Greta, een Frans sprekende Armeense. Ze is chemiste en heeft daar ook een universitaire graad in gehaald, maar is na het uiteen vallen van de sovjet unie nu werkloos, zoals zovelen. We maken een verkennende wandeling naar de stad, hét centrum is het Plein van de Republiek. Ik zit daar met alleen een vest aan in het avondlicht. Een verbluffend mooi plein. De wandeling erheen doet me aan Parijs denken. Brede trottoirs, overschaduwd met groene bomen, flanerende mensen en terrassen.
Na een lange nacht, we zijn moe van al die beklimmingen, bezoeken we de kathedraal van Yerevan. Zonnebrillen op, dun vestje aan. Heerlijk voorjaarsweer! De kathedraal is een modern, enigszins kubistisch, gebouw. Ruim en mooi licht. Daarna wagen we ons aan de National Gallery of Art. We zien Vlaamse meesters, waaronder Rubens, Nederlandse meesters, waaronder Rembrandt en Van Dijk en héél veel verrassende Armeense schilders. Eén schilder, die ons in Dilijan ook al is opgevallen is Rockwell Kent. Een oorspronkelijk Amerikaans schilder, die geïnspireerd wordt door het hoge noorden (Alaska, Groenland). Hij schildert in teder grijs, blauw, paars en roze kleuren, die de transparantie van de lucht en het water in het noorden schitterend weergeven. Wij kennen die sfeer niet uit eigen ervaring, omdat wij het liever warmer, dus zuidelijker of oostelijker zoeken, maar we zijn allebei getroffen door de schoonheid van zijn werken. Rockwell Kent heeft zijn schilderijen ooit gedoneerd aan Moskou en op zijn verzoek is een deel terecht gekomen in de National Gallery of Armenia. Daar mogen ze gelukkig mee zijn. We gaan nog meer bekijken in Yerevan. We blijven dus nog een paar dagen.
Maandag startten we met de zon over het meer en de omliggende besneeuwde bergen. Prachtig. Maar het plezier was van korte duur. Eenmaal op de fiets op weg naar Yerevan werden we overvallen door een snijdende wind en een ijzige slagregen. Capuchon over de helm, dikke handschoenen aan. Ik zie alleen nog asfalt. Heb geen oog meer voor de hier nog kale bomen en de op springen staande bloesems. De besneeuwde bergtoppen in de verte laten me koud. Ik bén alleen nog kou. Mijn fietscomputertje wijst 6˚C aan. Tot het weer lichter wordt. De zon komt aarzelend door. De temperatuur stijgt en ik voel me een stuk beter. We treffen een stalletje waar ze nescafé hebben en kunnen verder naar Yerevan.
In Yerevan is het even zoeken naar ons B&B. We komen terecht bij Greta, een Frans sprekende Armeense. Ze is chemiste en heeft daar ook een universitaire graad in gehaald, maar is na het uiteen vallen van de sovjet unie nu werkloos, zoals zovelen. We maken een verkennende wandeling naar de stad, hét centrum is het Plein van de Republiek. Ik zit daar met alleen een vest aan in het avondlicht. Een verbluffend mooi plein. De wandeling erheen doet me aan Parijs denken. Brede trottoirs, overschaduwd met groene bomen, flanerende mensen en terrassen.
Na een lange nacht, we zijn moe van al die beklimmingen, bezoeken we de kathedraal van Yerevan. Zonnebrillen op, dun vestje aan. Heerlijk voorjaarsweer! De kathedraal is een modern, enigszins kubistisch, gebouw. Ruim en mooi licht. Daarna wagen we ons aan de National Gallery of Art. We zien Vlaamse meesters, waaronder Rubens, Nederlandse meesters, waaronder Rembrandt en Van Dijk en héél veel verrassende Armeense schilders. Eén schilder, die ons in Dilijan ook al is opgevallen is Rockwell Kent. Een oorspronkelijk Amerikaans schilder, die geïnspireerd wordt door het hoge noorden (Alaska, Groenland). Hij schildert in teder grijs, blauw, paars en roze kleuren, die de transparantie van de lucht en het water in het noorden schitterend weergeven. Wij kennen die sfeer niet uit eigen ervaring, omdat wij het liever warmer, dus zuidelijker of oostelijker zoeken, maar we zijn allebei getroffen door de schoonheid van zijn werken. Rockwell Kent heeft zijn schilderijen ooit gedoneerd aan Moskou en op zijn verzoek is een deel terecht gekomen in de National Gallery of Armenia. Daar mogen ze gelukkig mee zijn. We gaan nog meer bekijken in Yerevan. We blijven dus nog een paar dagen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten