De laatste dagen in Armenië zijn spectaculair. Afgelopen zondag lieten we ons met een oude Lada naar een pas boven Tatev brengen. De afdaling konden we wel op eigen kracht. Maar die afdaling bleek de moeilijkste van mijn leven! Een onverharde weg met diepe geulen en gaten in de weg, keien en dan afdalingen van 10%. Ik heb mezelf overtroffen. Over het algemeen heb ik te weinig vertrouwen in mijn lijf. Ik ben onhandig. Durf ook al niet te langlaufen. Als ik moet fietsen door los zand stap ik liever af. Aanvankelijk zat ik dan ook gespannen op mijn fiets. Maar ik heb een goede instructeur. 'Probeer te ontspannen, alleen je handen losjes op de rem'. Ja, ja, dat is gemakkelijk gezegd denk ik dan. Maar het werkte.
Steeds meer begon ik het primitieve leven in het Armeense berggebied waar te nemen. Piepkleine dorpjes aan deze onverharde weg. Een poephuisje boven een gat gebouwd.
Wat spelende kinderen die enthousiast hello roepen. Mesthopen. Varkens met biggetjes en koeien op de weg. Niet armoedig, wel primitief.
In Kapan verblijven we in een voormalig Sowjet-hotel. Het is mooi gerestaureerd, maar de bediening is het Sowjet-verleden nog niet kwijt. Als we 's morgens een extra kopje Nescafé vragen moet de serveerster toestemming hebben van een mevrouw aan een bureautje op de gang. Als we extra betalen (2x ca. 20 cent) kan het en dat terwijl we de enige gasten zijn! Kapan is een aardige stad met de roze tufstenen gebouwen. Zelfs de Sowjetflats zien er daardoor vriendelijk uit.
Vanaf Kapan fietsen we naar een B&B in Shikagogh.
We moeten twee passen over. De eerste gaat goed. We lijken ingewerkt. Om 12.00 uur hebben we de eerste 500m, met stijgingspercentages van 12-14% achter de rug. Ik raak niet meer buiten adem. Het blijft zwaar, maar is ook erg mooi. De tweede dikke bult wordt moeilijker. We moeten soms stukken duwen, omdat het fietsen te zwaar is.
Eenmaal aangekomen in het eenvoudige B&B maken we de balans op. De volgende uitdaging is een pas van 2362m, terwijl we nu op 1000m zitten. We zien er allebei letterlijk als een berg tegenop. Maar Frans krijgt het weer voor elkaar. Onze host gaat na wat tekeningen en gebaren voor ons een 'big machine' regelen. Met een Russische legerjeep tuffen we de berg op. De stijgingen zijn hier veel zwaarder dan we gewend zijn.
De afdaling is spectaculair. We fietsen bóven de wolken. Het aanvankelijk groene landschap wordt droger met grillige rotspartijen.
En het wordt warm. Aan de grens van Iran vinden we een aardig hotel met een mooie tuin. Ik heb mijn tuniek, langebroek en hoofddoek klaarliggen. Wat zal Iran ons brengen?
Voor onze facebookvolgers: in Iran is facebook kennelijk geblokkeerd. We proberen natuurlijk wel onze blogs bij te houden: www.effefieten.eu
Steeds meer begon ik het primitieve leven in het Armeense berggebied waar te nemen. Piepkleine dorpjes aan deze onverharde weg. Een poephuisje boven een gat gebouwd.
In Kapan verblijven we in een voormalig Sowjet-hotel. Het is mooi gerestaureerd, maar de bediening is het Sowjet-verleden nog niet kwijt. Als we 's morgens een extra kopje Nescafé vragen moet de serveerster toestemming hebben van een mevrouw aan een bureautje op de gang. Als we extra betalen (2x ca. 20 cent) kan het en dat terwijl we de enige gasten zijn! Kapan is een aardige stad met de roze tufstenen gebouwen. Zelfs de Sowjetflats zien er daardoor vriendelijk uit.
Vanaf Kapan fietsen we naar een B&B in Shikagogh.
We moeten twee passen over. De eerste gaat goed. We lijken ingewerkt. Om 12.00 uur hebben we de eerste 500m, met stijgingspercentages van 12-14% achter de rug. Ik raak niet meer buiten adem. Het blijft zwaar, maar is ook erg mooi. De tweede dikke bult wordt moeilijker. We moeten soms stukken duwen, omdat het fietsen te zwaar is.
Eenmaal aangekomen in het eenvoudige B&B maken we de balans op. De volgende uitdaging is een pas van 2362m, terwijl we nu op 1000m zitten. We zien er allebei letterlijk als een berg tegenop. Maar Frans krijgt het weer voor elkaar. Onze host gaat na wat tekeningen en gebaren voor ons een 'big machine' regelen. Met een Russische legerjeep tuffen we de berg op. De stijgingen zijn hier veel zwaarder dan we gewend zijn.
De afdaling is spectaculair. We fietsen bóven de wolken. Het aanvankelijk groene landschap wordt droger met grillige rotspartijen.
Voor onze facebookvolgers: in Iran is facebook kennelijk geblokkeerd. We proberen natuurlijk wel onze blogs bij te houden: www.effefieten.eu
Geen opmerkingen:
Een reactie posten