Safranbolu

Zaterdag zijn we in de stromende regen in Safranbolu aangekomen. Met de bus en dat betekent: de busterminal zoeken en de geschikte maatschappij kiezen, wachten en onzekerheid of de fietsen wel mee kunnen, maar ook een aangename rit in een comfortabele bus met koffie en frisdrank. 

De naam Safranbolu verwijst naar saffraan, dat in deze omgeving gewonnen wordt uit de meeldraden van krokussen (herfstkrokussen hier las ik in de literatuur), terwijl de ons bekende krokussen typisch lentebloemen zijn). In Safranbolu hebben we een mooi hotel, gebouwd in Ottomaanse stijl, met een prachtige tuin, waar we dankbaar gebruik van maken om onze verdere reis te plannen. Van informatie over de kustweg zijn we geschrokken. De kust is heel rotsachtig en de weg is heel stijl. Er worden stijgingspercentages van meer dan 18% genoemd op de sites die we gebruiken bij de planning.  Dan moeten we onze fiets omhoog gaan duwen. Dit hadden we niet voorzien, we wisten wel dat het erg bergachtig is, maar dit valt tegen. We besluiten meer in het achterland te blijven, maar zijn er dan voldoende overnachtingsmogelijkheden? Kortom: we zijn wat onrustig over het vervolg van onze reis. Internet biedt een hoop informatie, maar het kost ook veel tijd.

Safranbolu is een museumstadje. Valkenburg, druk maar ook leuk. Bazaars met winkeltjes die veel kitsch verkopen. Thee met saffraan  bonbons met saffraan en gewoon saffraan  Mooie Ottomaanse huizen: Traditionele huizen waar op de begane grond ruimtes zijn voor opslag van voorraad en de stalling van dieren. De bovenverdieping, uitstekend boven de lagere verdieping, vormt het woon- en slaapgedeelte. Het woongedeelte was gescheiden in mannen- en vrouwenvertrekken (selamlik en haremlik). De ramen zijn getralied, om inkijk te voorkomen en vrouwen de gelegenheid te geven ongezien op straat te kijken. We bezoeken zo'n Ottomaans museumhuis en het ziet er mooi uit, met houten vloeren en bewerkte houten plafonds.

Inmiddels zijn de verkiezingen voorbij en uit informatie via de Nederlandse media begrijpen we dat Erdogan heeft moeten inleveren en dat de Koerdische Partij, die zich tot alle minderheden richt en een progressief beleid voorstaat, de kiesdrempel heeft gehaald. Het zou verandering kunnen betekenen ten gunste van vrouwen en andere minderheden.