140
km uitgestrekte kale boomloze hoogvlakte (tussen 1600 en 2100m) met hier en daar een
nederzetting: onafgebouwde hutjes, stoffig of modderig erf, waarop
kinderen spelen tussen de kippen en ganzen. Omgeven met plaggen mest
of veen die te drogen liggen en die moeten dienen als brandstof
veronderstellen wij. Gesluierde vrouwen redderen met wasgoed. Dan
weer lange tijd niets. Wijdsheid en in een zonnetje ook wel mooi,
maar wat moet leven hier eenzaam zijn, zeker in de lange strenge
winters met veel sneeuw en overal zóver vandaan. Mensen hebben
waarschijnlijk voldoende te eten, want er wordt grond in cultuur
gebracht, aardappelen,uien, meloenen, zonnebloemen. En er grazen her
en der koeien, maar in hun levensstijl lijkt de klok een eeuw te
hebben stilgestaan. En dat terwijl we hier niet ver van de oorsprong
van de Eufraat verkeren. Mesopotamië, de bakermat van onze
beschaving.
Maar
we fietsen ook tussen indrukwekkende rotsformaties. We moeten allebei
denken aan Monument Valley in Amerika. Na de werkelijk prachtige
rotsformaties wordt het landschap lieflijker en doet met zijn
glooiende weilanden denken aan Oostenrijk. Op 2150m slapen we in een
Ögretmenivi (lerarenhuis) en in een ons daar aanbevolen restaurantje
ontmoeten we Rachel en Patrick, een Amerikaans-Nederlands stel, die
in twee jaar om de wereld fietsen en al naar ons uitkeken. Zoveel
fietsers zijn er hier niet, nieuws wordt snel doorgebriefd. Met hen
maken we plannen voor een excursie in Kars naar de verlaten stad Ani.
Kars,
de plaats waar de roman Sneeuw van Orhan Pamuk is gesitueerd. De stad
die tijdens het verblijf van de hoofdpersoon Ka afgesloten raakt van
de buitenwereld door hevige sneeuwval. Mij is van die roman vooral de
stilte van de sneeuw bijgebleven. Ik kan die stilte als het ware nóg
horen. De geheimzinnigheid en de spanning die feitelijk gaat over het
verschil tussen Oost en West (ook hier in Turkije, het moderne
westerse Istanbul en het traditionele oosten), Het verschil tussen
religie en de autoriteit van de staat, modernisme versus
traditionalisme. Onze discussie in Horasan bij onze Warmshowershost
met één van zijn lokale vrienden ging daar ook over. De jongeman
kon maar niet begrijpen hoe wij zónder geloof kunnen leven en
tegelijkertijd wilde hij zijn zoals wij. Het conflict waar wij
inmiddels vrij van denken te zijn maar wat hier voelbaar aanwezig is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten