Het verre oosten van Turkije.

Ja, daar zijn we aangeland. We hebben prachtige bergtochten achter de rug en het is nog niet voorbij. Het stijgen kost alle energie, maar de afdalingen zijn gelukkig lang en spectaculair. De kleuren van de bergen variëren van aubergine, grijsgroen, oker en goud, met in de verte besneeuwde toppen. De bermen en bergweiden vormen een orgie van kleur. Wit en geel gipskruid, rode klaprozen, felblauwe vergeetmenietachtigen, paarse en roze distels, zalmroze spirea-achtigen, roze en paarse stokrozen, gele en paarse toortsen. Een botanicus kan ongetwijfeld alles duiden, maar ik geniet vooral van de kleurenpracht. Ook voor de bijen is het een rijkdom. We zien hoog in de bergen veel bijenkasten. Er staat meestal een tent bij. De imker blijft graag dichtbij veronderstellen we. Honing vormt niet voor niets een vast bestanddeel bij het ontbijt.

En dan die leuke ontmoetingen onderweg. Chauffeurs die onze thee betalen, staafjes Nescafé uit hun vrachtwagen halen als ze horen dat ik liever koffie heb, abrikozen en kersen op tafel leggen en de keren dat we onze thee en Nescafé niet hoeven te betalen zijn talloos. Een Chinees fietser, die hartelijk, enthousiast maar onbegrijpelijk voor ons wil duidelijk maken hoe zijn reis er uit ziet en heel veel foto's van ons maakt. En Luc, de Belg uit Sint Niklaas, die 50 km met ons samen rijdt en een dag eerder op de hoge pas arriveert dan wij. Hij verrast ons met een briefje op het bord waarop de hoogte van de pas is aangegeven. Hij feliciteert ons met onze prestatie en vindt dat we een pintje verdiend hebben. Nu valt het tijdens Ramazan niet mee een biertje te bemachtigen, maar Frans slaagt er meestal in ergens wat blikjes vandaan te toveren.

En dan nu de stad Erzurum. Met zijn 1950 m de hoogste en de koudste stad van Turkije en volgens de boekjes aartsconservatief. Van die kou merken we niets, want we verkeren nu in de korte zomer en dan kan het overdag zelfs heet zijn. Ik vind het heel bijzonder dat we hier in het centrum van de vroegere handels- of zijderoute tussen Oost en West zitten en we nemen een dag de tijd om de architectonische hoogstandjes uit de Romeinse, Byzantijnse en Ottomaanse tijd te bekijken.