Ik
vrees dat we moeten afkicken van onze koffieverslaving. Konden we tot
voor een paar dagen bij het ontbijt wel Nescafé vragen, nu is er
alleen thee. Ook in grotere steden is het zoeken naar een café waar
Nescafé te krijgen is. Turkse koffie kan natuurlijk ook, maar bevalt
ons minder goed. We hebben het écht geprobeerd. De drabsmaak kun je
weliswaar wegspoelen met het meegeleverde glaasje water, maar lekker
is anders en de drab is meestal onvermijdelijk. Dus thee, Çay, is
wat er overblijft. Nou ja, ook best lekker.
We
fietsen nu drie dagen door het achterland van de Zwarte Zee. Een mooi
bergachtig landschap, waarbij we veel hoogtemeters moeten maken, maar
het is minder steil dan pal langs de kust. Tot nu toe hadden we goede
hotels en onderweg ontmoeten we alleen maar hartelijkheid. Onze
begroeting 'merhaba', goedendag, tovert bij ieder een grote glimlach
op het gezicht. Bij onze stops in een café onderweg hoeven we
regelmatig onze thee of Nescafé, als die er is, niet te betalen.
Vanmiddag gebruikten we onze lunch op een bankje bij een moskee. De
imam, niet als zodanig uiterlijk herkenbaar, kwam ons verwelkomen met ayran en chocoladecake. Ons handen en
voetengesprek ging over Jesus, Mohammed, Abraham, Jacob, Adam. Als
iedereen maar eens zou begrijpen dat de geschiedenis van religies
zoveel overeenkomsten vertoont, dan hoefden ze elkaar daarvoor niet
meer af te maken
Iman met ayran
Geen opmerkingen:
Een reactie posten