Avontuur

We hebben een paar prachtige fietsdagen achter de rug. Afgelopen woensdag, de 22e, ging de wekker af om 05.30. We willen een avontuurlijke tocht naar het westen maken. Avontuurlijk,omdat niemand ons kan vertellen hoe de weg is en of er overnachtingsmogelijkheden zijn. We hebben besloten het risico te nemen. Maar om half 6 klettert de regen op ons dak. We zetten de wekker maar een uurtje later. Het regent nog steeds. Onze gastvrouw heeft ons ontbijt binnen gedekt in plaats van op het terras. Er is onweer voorspeld, zegt ze. We hakken de knoop door, laten ons avonturenplan even varen, en gaan naar het 25 km verderop gelegen Pinar del Río. Een mooie maar drukke weg met uitzicht op de karstformaties, hier mogotes genoemd. De voorspelde regen blijft geheel uit.

Pinar del Río heeft veel koloniale huizen met grote veranda's en klassieke zuilen. Het geheel ziet er echter verveloos en onderkomen uit. Het is daarom niet echt een aantrekkelijke stad. Onze casa is waardeloos en we willen hier zo snel mogelijk weg. De volgende dag gaan we alsnog het avontuur aan. Drie dagen hadden we uitgetrokken, maar het werden er maar twee. De fietstocht was erg mooi. De mogotes, de lichtgroene tabaksplantages, gelardeerd door de kleurige huisjes die omgeven zijn met bougainville, hibiscus en grote bloeiende mangobomen, waar aan dunne lianen de jonge vruchten hangen. Vanaf juli worden ze geoogst. En de hoge houten schuren, vaak met een dak van palmbladeren, waarin de tabaksbladeren gedroogd worden. Het is dé cultuur van deze regio. 'Wat een perspectief' denk ik, want ook hier zal roken eens in het verdomhoekje komen vanwege toenemend gezondheidsbesef.

Een overnachtingsplaats vinden valt niet mee. In Guane zien we nergens het vertrouwde logo van de erkende casas particulares hangen. Frans bezoekt een paar 'illegale' casas, maar die zijn zo primitief dat we dat niet doen. Uiteindelijk brengen een paar stoere jongens ons naar een opnieuw onooglijk lijkend verblijf, maar de eigenaresse heeft achter in de tuin een huisje gebouwd dat redelijk is. Ze verhuurt kamers per uur, maar 24 uur kan ook. De kip die ze voor ons klaarmaakt smaakt ons goed en het ontbijt is weliswaar zeer eenvoudig, maar prima.

Vrijdag dachten we in San Juan een casa te vinden, maar weer alleen kamers voor een wip en zo armoedig, dat willen we niet meer. We besluiten door te rijden naar Pinar del Río. We hebben een casa in een koloniaal huis voor ogen, maar die is bezet. De eigenaresse belt naar een ander adres en dat blijkt een luxe verblijf te zijn. Een hele bovenverdieping met groot terras voor ons. Lekker eten, goed ontbijt. En vandaag een mooie tocht naar San Diego de los Baños, een dorpje met de Sierra del Rosario in het oosten en de Sierra de Güira in het westen, bossen van mahonie en ceder en een authentieke casa met schommelstoelen op de veranda. Een verblijf voor een dagje rust voordat we via Soroa en Las Terrazas richting Havana fietsen.

Wij zouden niet kunnen aarden in de dorpen hier. Iedereen hangt een beetje op straat. Er is weinig te beleven.We zien mannen hele middagen domino spelen. Er zijn nauwelijks winkels. Brood wordt met de fiets bezorgd en als de 'eierwagen' komt staan er lange rijen en lopen vrouwen met pallets vol triomfantelijk naar huis. Het onderwijs is goed wordt gezegd, maar als je gestudeerd hebt en er zijn geen geschikte banen?