Effefietsen

Effefietsen

woensdag 22 februari 2017

Toerisme

Zondagmiddag in Puerto Esperanzo. We strijken neer in een cafeetje aan de haven. Er zitten hoofdzakelijk mannen aan het bier en de rum. Rum is favoriet hier. Ze drinken het puur. Het is goedkoop en mannen drinken het. Vrouwen maken het huis schoon en koken. Ze zijn de baas zeggen ze zelf.
Het is moeilijk een typering van dé Cubaan te geven. Vooral omdat ons Spaans, vooral dat van Frans dan, voldoet om de weg te vragen en huis- tuin en keukeninformatie uit te wisselen, maar het is onvoldoende om echt een discussie aan te gaan.

Tijdens een excursie naar het Nationaal Park in Viñales ontmoeten we bij de sigarenmakerij een Engels- en Duitssprekende gids. Desgevraagd spreekt hij zijn lof uit over de Revolutie. Mensen leerden op grote schaal lezen en schrijven, onderwijs werd gratis, evenals gezondheidszorg. Mensen betaalden nauwelijks belasting. Ook tijdens de Sowjettijd was alles redelijk, zij het dat uniformiteit hoogtij vierde. Nu is het land corrupt. Toen de Sowjetunie uiteen viel verloor Cuba zijn economische partners. De industrie stagneerde door gebrek aan brandstof. Import werd gereduceerd, lonen gingen omlaag en voedsel kwam op rantsoen. Het land krabbelt stilaan weer op. De regering moedigt buitenlandse investeringen aan. De handelsrelaties met o.a. China en Venezuela zijn aangetrokken. Raoul staat beperkt particulier ondernemerschap toe. Toerisme is een belangrijke bron van inkomsten, maar lang niet iedereen profiteert daarvan. Het belang van de suiker- en tabaksindustrie neemt alleen maar af. De tweedeling in de samenleving wordt groter. De eigenaren van de casas particulares behoren tot de sociale elite, maar ook anderen hebben volgens ons toegang tot het luxere leven. We zien mooi opgeschilderde huizen met kleurige bijpassende schommelstoelen op de veranda's, schone tegelvloeren, moderne badkamers en we zien hutjes zonder al die voorzieningen. We zien mensen zwoegen op het land, we zien mensen vervoerd worden in paardenkarretjes en vrachtwagens en we zien mensen rondrijden in goed onderhouden oldtimers, nieuwere auto's en op electrische scooters. We zien gelatenheid in de rijen voor de apotheek, de Etecsa-shops en andere staatswinkels. Een Nederlander die ieder jaar langere tijd op Cuba doorbrengt noemt Cuba een waanzinnig gaaf shitland. Hij beweert dat het relatief duur is, de service is slecht en niets werkt. Ik wil dit graag nuanceren. Het land is niet duur voor ons. In toeristengebieden is men geneigd de toerist uit te buiten. Een privé-excursie voor twee werd een excursie voor vier, waardoor men het dubbele verdiende. Het is niet fijn dat je daar steeds alert op moet zijn. Het eten in de casas particulares is relatief duur, maar ook erg goed en wij ervaren steeds: afspraak is ook voor Cubanen afspraak. Onze gids kan in het Engels en Duits tegen ons zeggen wat hij in het Spaans niet kan zonder bestraft te worden. Mensen vertrouwen elkaar niet meer zegt hij. Hij leeft voor zijn gezin en zijn familie. Dat houdt hem ook hier min of meer gevangen.


Viñales is als Valkenburg. Veel toeristen, omdat de omgeving bekend staat als mooi. Het dorp zelf bestaat uit bars, restaurants, casas en toeristenwinkeltjes. Het is wel leuk om ons even in deze hectiek onder te dompelen, maar twee dagen en we zoeken graag de rust weer op.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten