Tehran

Teheran is een grote drukke stad, doorsneden door autowegen, waardoor de stad opgedeeld wordt in afzonderlijke, moeilijk toegankelijke onderdelen De stad heeft een aantal interessante bezienswaardigheden, die vaak ver uit elkaar liggen. Taxi en metro zijn onontbeerlijk. Het is jammer dat wij er tijdens Ramazan zijn. Veel restaurantjes en koffie- en theehuizen zijn overdag gesloten. Zomaar wat flaneren op straat is daardoor minder aantrekkelijk. Gelukkig heeft de stad veel schaduwrijke parken waar het heerlijk toeven is en waar we picknicken tijdens de lunchpauze. Natuurlijk hebben we eerst om ons heen gekeken of dit wel kan. Vastende mensen zouden er aanstoot aan kunnen nemen en de politie zou zelfs kunnen bekeuren. Maar niets van dat alles. Alle picknicktafels zijn bezet, mensen zitten op het gras te eten en te drinken. Het is gezellig.

We bezoeken paleizen en musea. In het museum voor hedendaagse kunst doen alleen een paar beelden van Giacometti denken aan de doelstelling. De oorspronkelijke collectie, bestaande uit werken van Picasso, Matisse, Van Gogh, Munch enz. is door de vorige president Ahmadinedjad achter slot en grendel gedaan, omdat ze een symbool van Westers libelarisme zou zijn. Het 'house of the Artists', een ander museum in een kleine mooie beeldentuin, heeft wel een mooie collectie hedendaagse Iraanse kunst.

Her verhaal dat de vrouwen in Teheran het lot tarten door hun hoofddoek achter op hun hoofd te plaatsen of door hun haar kort te laten knippen en als man zonder hoofddoek de straat op te gaan is ons niet opgevallen. Het vrouwbeeld is hier zoals overal elders. Zwarte nonnekens en vrouwen met kleurige tunieken, blouses, jasjes en idem hoofddoeken.

We verlaten Teheran met beelden van een bezorgd Europa na het referendum en Brexit als gevolg daarvan.