Een bijzondere ervaring

Vanaf Persepolis fietsen we 75 km door de woestijn. Moe komen we aan bij een hotel, het enige in de wijde omtrek. Het is gesloten vanwege een feestdag. Hoewel we onze kampeerspullen achterop hebben zien we een overnachting in de woestijn niet zitten. Hamid, de bestuurder van een pick-up, nodigt ons uit bij hem thuis. Dat is wel 65 km terug. Voor ons een hele dag. We aarzelen, maar Hamid brengt ons de volgende dag wel weer een stuk op weg. We komen terecht in een onooglijk klein huisje, waar hij met zijn vader en moeder, broer en schoonzus en misschien nog wel meer, woont. Binnen blijkt het verrassend ruim. Tapijten op de vloer, kussens tegen de muur en verder niets. Het is knus. 

De familie, een buurman, vrienden, ze komen allemaal een praatje met ons maken en naar ons kijken!

's Avonds legt Hamid matrassen en dekens op de tapijten en slapen we uitstekend.
Vanuit mijn comfortabele bed zie ik vader met een grote lamp op zijn voorhoofd en een jack aan op zijn brommer vertrekken. Hij blijkt aardappelen te gaan bevloeien. Als het al licht wordt hoor ik hem weer thuis komen.
Hamid werkt een half jaar als zeeman op de grote vaart en spreekt behoorlijk Engels. Hij heeft daarna een half jaar verlof en werkt dan thuis. Hij heeft de zorg voor de koeien en heeft in de stal geslapen om ze te bewaken en 's morgens meteen te kunnen melken. Mensen leiden hier een hard bestaan. Het land is moeilijk te  bewerken en het klimaat vreet energie.

Woestijn

Eindeloze vlakten

Kleurige kale rotsen

Zinderend zonlicht, trillende lucht

Iran