Eerste week Maleisië

We zijn nu een week in Maleisië . We hadden geen aanpassingsproblemen want het verschil is niet zó groot met Thailand. Het eerste wat opviel waren de opschriften. De letters zijn weer herkenbaar voor ons. Dit is een verademing. Vanuit de Maleisische taal is vaak wel wat af te leiden, in het Thai is geen letter herkenbaar. 

Om Maleisië te bereiken moeten we via de boot, uitchecken voor Thailand en inchecken voor Maleisië bij de douane. We besluiten op het eiland Langkawi, waar we aankomen met de ferry, een nachtje te blijven. We vinden een niet zo gezellig bungalowtje, maar het strand is mooi wit en breed en we kunnen lekker eten met uitzicht op de ondergaande zon. We bekijken een filmpje van een tijgerende Gieske en zijn erg vertederd door haar dappere pogingen zich voort te bewegen. 

Het tweede wat opvalt is de grote hoeveelheid gesluierde vrouwen. Ze genieten van strand en zee, maar met hoofddoek op. Baden doen ze geheel gekleed. Dat doet trouwens iedereen in Thailand en Maleisië, mannen, vrouwen en kinderen.

We besluiten over land te fietsen naar Georgetown. Het is óók mogelijk rechtstreeks met de ferry te gaan, maar we willen iets van het platteland ervaren. Vanaf Langkawi nemen we een ferry naar  het vasteland. We rijden over kleine weggetjes door vissersdorpen. Iedereen is hier met vis bezig. Het ziet er armoedig uit. De wegen zijn slecht. Mensen, als ze al in een auto rijden, doen dat in heel oude karren en de huisjes zien er verwaarloosd uit. 

We komen aan in Alor Setar, een stad met allure en met de mooiste moskee van Maleisië en na Kuala Lumpur de tweede hoogste telecomtoren. Mooi plein met een fontein en regeringsgebouwen, maar heel weinig restaurantjes en géén bier, want het is al moslim wat de klok slaat. 

Op zondag maken we een prachtige fietstocht. Eerst door de rijstkom van Maleisië. Groene rijstvelden en palmbomen. Het ziet er hier aanzienlijk welvarender uit. Later wordt het bergachtig met uitzicht op zee. Weer een ferry naar het Beach Resort waar we zullen overnachten. We brengen een moslimmiddagje aan het strand door. Gezinnetjes liggen in de schaduw, dollen met hun kinderen en eten. We wandelen tussen de gesluierde vrouwen en meisjes. Ze zijn vriendelijk, bekijken mij wel, maar totaal niet afwijzend, eerder nieuwsgierig. Eerlijk gezegd ben ik ook nieuwsgierig naar hen. Dragen ze die hoofddoek uit overtuiging, of omdat het moet? Ze rijden auto, brommer, hoe vrij zijn ze? Taal is hier een belemmering. Ik kan het ze niet vragen. 

Inmiddels zijn we in Georgetown/ Penang aangeland bij de Pedal Inn. De eigenaar is een liefhebber van fietsen. En hij doceert graag. Dus hij vertelt ons alles over de geschiedenis van Penang, de smeltkroes van verschillende culturen, waarvan de hoofdgroepen bestaan uit Chinezen, Indiërs en Maleisiërs. Ze leven heel vreedzaam met elkaar en respecteren elkaars opvattingen over religie. Alleen politiek hebben de Maleisiërs de meerderheid, dat wil ook zeggen de moslimgemeenschap. Wij zijn géén moslimland zegt onze Chinese Steven keer op keer, maar in de Maleisische vlag is wel het Moslimteken opgenomen en er is aparte wetgeving voor de moslims. De Islamitische gemeenschap wordt door wetgeving bevoordeeld. Steven bevestigt dat de tendens die wij in Europa zien: toename van meer traditionele uitingen van de moslimgemeenschap, ook hier plaatsvindt. Vrouwen en meisjes die voorheen westers gekleed gingen zijn hoofddoeken gaan dragen en hij denkt dat dit te maken heeft met gemeenschapsdruk en niet uitgesloten willen zijn. Die druk was er eerder veel minder. Hij is niet bezorgd over de samenleving, maar wel over de politieke ontwikkelingen. Politiek die haar eigen belangen nastreeft. In aantal zijn de Maleisiërs in de meerderheid en daar speelt de politiek op in, terwijl de bevolking trots is op de tolerantie en het respect dat leeft onder de verschillende groepen en de verschillen niet wil politiseren.

Het guesthouse voldoet aan de wensen die wij hebben bij een guesthouse. De tweepersoons suitekamer die wij graag hebben blijkt al geboekt. Er blijven twee 4 persoons kamers (dorms) over. We nemen graag genoegen met een van de vierpersoonskamers met stapelbedden die exclusief voor ons blijft, speciale service voor fietsers. Toiletten en douches zijn beneden, wij slapen boven. Dat is de prijs voor de restauratie van een Chinees shophouse. Boven water aanleggen behoorde kennelijk niet tot de mogelijkheden. De benedenverdieping is deels ingericht als een gezellig huiskamerrestaurantje. We zetten er 's morgens koffie en roosteren ons brood. Na onze bezoeken aan de bezienswaardigheden strijken we hier weer moe neer voor nóg een koffie of een biertje. 's Avonds voor we naar bed gaan lezen we hier nog wat en praten de dag door met Steven. Ik lees meestal nog wat in bed. Frans blijft nog wat zitten en kent inmiddels de buurmannen, die hier 's avonds komen binnenvallen voor een praatje. Kortom: we hebben contact met de mensen hier.

Steven

In Georgetown eten we het eenvoudige maar lekkere streetfood. Het is een apart cultuurtje.  Eerst claim je een tafeltje bij de uitbater van de drankjes, die ook een contract heeft met de verschillende eigenaren van de stalletjes. Dan kies je één of meerdere gerechten bij de talloze stalletjes die allemaal hun eigen gerechten koken/bakken. Je noemt je tafelnummer en enige tijd later wordt het aan je tafeltje opgediend en betaal je de betreffende leverancier. Het is genoeglijk. Lekker buiten in de iets koelere avondlucht met een aangename drukte van kiezende en etende mensen om je heen. 

In de stad doen we wat we gewoonlijk doen als we willen kennismaken met een grote stad. We doen de stadswandeling die in de Lonely Planet staat. We bezoeken Chinese tempels en enkele prachtig gerestaureerde  huizen van de Chinese elite, die inmiddels museum zijn. In het National Museum wordt zichtbaar gemaakt hoe divers de bevolkingsgroepen zijn die Maleisië bevolken.De Chinezen komen uit Kanton of Yunan, er is een grote groep Armeniërs, de Indische groep komt uit alle delen van India, er zijn mensen uit Sumatra, Indonesië etc. 

We wandelen door de straatjes met oude Chinese 'shophouses'. Ze worden op veel plaatsen gerestaureerd in de oude stijl. Op veel muren is verrassend leuke 'street art' en er vestigen zich galerietjes, en zoals 'ons huis' guesthouses, koffierestaurantjes e.d. Kortom, heerlijk zo te wandelen met het besef dat dit een historische stad is die respect heeft voor de verschillende tradities.

Op onze laatste dag in Georgetown brengen we een bezoek aan de Chinees-Buddhistische tempel. Wat een overdadig kleurenspel is dit weer. 

En dan was het ook nog Thaipusam, een jaarlijks Hindoefeest. 

Half januari,rond vollemaan, trekken grote groepen Tamils tijdens een 15 uur durende wandeltocht in Penang naar hun Hindoetempel. Datzelfde gebeurt in Kuala Lumpur en Singapore. En laat dat nu net tijdens onze laatste dag hier het geval zijn. We zien hele stoeten prachtig geklede mannen en vrouwen die in traditioneel zijden blouses en sarongs fruit, bloemen en wierook offeren. Sommigen dragen lasten op hun schouders en uiteindelijk vóórdat de grote offerwagen verschijnt smijten ze kokosnoten kapot. Daarmee vernietigen ze symbolisch hun ego om te komen tot spiritualiteit.

Geweldig om zo'n festijn mee te maken.