Bye Bye Thailand

We hebben 2600 km op de fiets doorgebracht in dit land waar het zo prettig is om te zijn. Op een week na 2 maanden. We hebben gestaag doorgefietst. Soms over de brede zijstroken van grote snelwegen. Dat is niet fijn, want dan snelt het verkeer constant langs je heen. 

Soms over wegen die verbreed en verbeterd worden en daardoor deels opgebroken zijn. Ook dat is voor fietsers niet zo leuk. De schaduw gevende bomen en struiken zijn namelijk gekapt en mijn niet zo grote behendigheid met ongeplaveide wegen, oftewel dirt roads, wordt aardig op de proef gesteld. 

Maar vaak ook rijden we over rustige tweebaanswegen, omzoomd door rubberbomen, kokospalmen, bananenbomen, en kleurige bermbloemen. Soms worden we verrast door een leuke plek voor ijskoffie, ons lievelingsdrankje voor onderweg, of door een markt waar ze durian, ananas of meloen voor ons schillen en hapklaar maken. 

De overnachtingsplekken blijven eveneens verrassen. In steden hebben we een paar keer heel sfeerloze hotels aangetroffen, waar je echt alleen maar wil zijn om je bed op te zoeken. Die verwachting hadden we ook bij Trang en daar troffen we een hotel, in een prachtig oud koloniaal gebouw, mooi terras buiten en een echt verzorgde kamer binnen voor een zeer betaalbare prijs. In een gat verderop betalen we voor een onooglijke kamer met Chinees hangtoilet, koude douche, zonder wastafel, wél een schoon bed, hetzelfde. Maar over het algemeen leveren  de bungalowtjes, soms heel basic van bamboe, soms luxer, een aangenaam verblijf met een terrasje waar je lekker kunt zitten en meestal free WiFi, dus mail raadplegen en wat op internet surfen, of gewoon lekker lezen. 

Als we vroeg zijn zien we de ochtendnevel in kleurige slierten tegen de berg opstijgen. We fietsen tussen hoge grillige bergkammen. We zweten tijdens klimmetjes en laten ons lekker gaan tijdens het afdalen. We ontmoeten vaak de oceaan. Mooie stranden, eilanden. We vinden het fijn door wat grotere dorpen te komen en een 7-eleven tegen te komen. Daar hebben ze ijskoffie en gestoomde broodjes.

En de stralende gezichten overal. Niet alleen kinderen, ook volwassenen. Moslims en boeddhisten, animisten en wellicht ook vele anderen. Ze begroeten ons soms met vertederende, bijna verliefde blikken. Zó warm en blij dat we er zijn. Als iemand maar een beetje Engels spreekt  krijgen we een hartelijk welkom in Thailand toegewenst.

We fietsen langs hutjes, waarvan de open deur soms een vieze matras toont waarop iemand ligt te liggen, terwijl buiten vuilnis zomaar lijkt weggeworpen. Dezelfde hutjes zien er soms weliswaar kaal maar ook schoon aangeveegd uit. We zien middelgrote woningen met een betegeld terras en houten banken, mooie houten woningen op palen en verwaarloosde scheefgezakte houten woningen en we zien huizen die voor ons onder de categorie villa's vallen. De inkomensverschillen zijn hier groot. De corruptie van de machthebbers liegt er niet om en wordt gelukkig ook aangevochten. Er is protest en mensen trekken naar Bangkok om mee te doen.

Een mooi, politiek voor ons moeilijk te doorgronden, maar gevaarlijk land. Het wordt door inwoners en expats wel vergeleken met het Italië van Berlusconi. De macht in handen van enkelen, de Taksim-clan, die wel alle middelen in handen hebben. Als toerist merk je daar nauwelijks iets van. We vinden het erg voor de bevolking die er onder te lijden heeft en hopen van harte dat verkiezingen dit tij kunnen keren. 

Wij hebben het er fijn gehad.