Eindelijk weer echt op de fiets. Voor het voorjaar van 2020 hadden we een tocht gepland in Spanje. Corona stak daar een stokje voor en dat gebeurde dit jaar weer. Toen de regels wat werden versoepeld en Frans en ik beiden twee vaccinaties hadden geconsumeerd, durfden we het wel aan. Piemonte werd ons doel. Eerste met de fietsen op de auto naar Brig, aan de voet van de Simplonpas en dan op de fiets de pas over en op richting Piemonte.
In Duitsland overnachten we in een door Italianen opgezet splinternieuw hotel. Hij raadt ons een uiteraard Italiaans restaurant aan waar we op het terras heerlijk genieten van onze eerste dag. Dan op naar Brig. Maar onderweg doen we Martigny aan, waar een tentoonstelling blijkt te zijn van Caillebotte. Wat fijn: weer een museum met kunst waar we allebei zo van kunnen genieten.
Brig blijkt een leuke plaats. Ons hotel is zo’n groot en onpersoonlijk geval, maar het stadje is historisch en vriendelijk met leuke terrassen. We hebben heerlijk weer en kijken uit naar onze fietstocht. Maar helaas. We staan op met regendruppels op de ruiten en een harde wind die loeit om het hotel. Met dit weer is de Simplonpas doen op de fiets alleen maar ellende. We besluiten de fietsen op de auto te laten en in de stromende regen, soms vergezeld van een knetterende donder bereiken we de Simplonpas en rijden we verder naar Varzo naar het door ons geboekte B&B. Wat een verrassing. Over een supersnel bergweggetje komen we aan bij een schitterend oud landhuis. Wij blijken de enige gasten. Alles is in mooie petrol/turquoize-achtige tinten. De deuren met de gekleurde randjes, de vloerbedekking, de beddensprei en de fauteuiltjes. En dan het uitzicht op de palmbomen in de tuin, de bergen met zijn steile wandenen besneeuwde toppen, het niet aflatende geluid van de ruisende rivier. Het is een romantische plek. Het eerste gevoel van vakantie, van op pad zijn in een ander land, het begint weer te komen. We hopen op beter weer en dan is het weer terug.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten