Onderweg naar Pinerolo worden we overvallen door een regenbui. Hele grote druppels maken het nodig toch maar een schuilplaats te zoeken en de regenjassen onder uit de fietstassen te halen. Voor dit fietsreisje is regen heel bijzonder.
Eenmaal in Pinerolo blijken we een heel eenvoudige kamer te hebben in een appartementje dat door bejaarde mensen wordt verhuurd. Alles is er en het is super schoon. De eigenaresse belt haar zoon om het wifi-wachtwoord voor ons te noteren. Aandoenlijk. Ons kamertje heeft mooie tuindeuren die uitkomen op een balkon. Daar is het te heet en het kijkt uit op een betonnen plein. Zo is het bij Gino’s appartement ook en als ik zie hoeveel hoogbouw er hier is denk ik dat dit de woonsituatie van veel Italianen in de steden is.
Als Frans zijn middagslaapje heeft gedaan wandelen we Pinerolo in. Het stadje heeft verrassend veel terrassen, mooie galerijen en historische kerkgebouwen. We strijken neer op een omsloten plein waar gonzende mensenstemmen weerkaatsen tegen de hoge gebouwen. Kinderstemmen klinken van onder de galerijen, mooi speelterrein. Hoog boven ons zweven traag vijf ooievaars en vlak boven het plein cirkelen gierzwaluwen. Met een drankje en een hapje is het goed toeven hier.
Zondagochtend ontbijten we in een bar om de hoek. Heerlijke cappuccino en een chocoladecroissant. Ik heb me helemaal aangepast aan de Italiaanse gewoonten.
Richting Turijn fietsen we over rustige weggetjes en fietspaden, met één uitzondering. Niet ver na Pinerolo bereiken we de bovenloop van de Po, Ponte Po. Echter geen ponte (brug)! Een doorwaadbare plaats, dwars door de stenige bedding. Gelukkig hoeft er niet te worden gewaad, de Po is hier droog. Het lijkt meer op klauteren.
Onze tocht zit er op. Nog even spannend morgen of er al een nieuwe motor voor mijn eigen fiets is. Zo niet moeten we ons plan om richting Breda te gaan wijzigen..
Geen opmerkingen:
Een reactie posten