Teistering door de wind

Veel heb ik over de afgelopen dagen niet te vertellen, behalve dan dat we geteisterd zijn door de wind. Die wind is een stormachtige warme oostenwind en die richting moeten we ook uit. We fietsen onder een staalblauwe hemel, op de middag is het meer dan 35˚ en het is beuken. Soms halen we niet meer dan 10 km per uur. Maandag fietsten we 92 km en ik snap niet dat we dat gehaald hebben. Van 08.00 uur 's morgens tot 17.00 uur 's avonds op de fiets op natuurlijk enkele noodzakelijke pauzes na. Gelukkig dat Frans voor me fietst. Hij houdt me nog enigszins uit de wind. Maar er waren voor mij toch angstige momenten. Momenten dat ik dacht van de weg te worden geblazen, of juist de verkeerde richting in, de weg op. Dinsdag waren we na 50 km zo moe dat we genoegen namen met een vreselijk vieze camping. Een á-sociaal gebeuren met enkele stacaravans. Toiletten en douches die nooit iemand schoonmaakt en een keuken waar ik absoluut niets wilde aanraken. Gelukkig viel de wind vandaag niet tegen. We hadden ons al gewapend tegen weer een zware dag kennelijk. Mensen hebben ons geadviseerd vanaf Mackay een stuk de trein te nemen, omdat het landschap dan vervelend wordt, maar echt boeiend vinden wij het nu ook niet. Veel suikerriet en boerenland en dan honderden kilometers hetzelfde. De dorpen/stadjes zijn zoals wij ze van Amerika kennen: zonder echt centrum. Het centrum is een overdekt winkelcentrum. Kortom: Australië bekoort ons tot nu toe niet echt. Toch zitten we daar niet mee. Het hoort bij de ontdekking van zo'n land. Misschien komt het omdat het geen fietsland is? Maar van andere Europese reizigers horen we het ook: het is allemaal zo hetzelfde hier...

Tip: In de rechterkolom naast dit blog kun je doorklikken naar de foto's of video's die we geplaatst hebben, of de Engelstalige blog van Frans, de route bekijken op onze homepage e.a.