Townsville

En woensdagochtend worden we door Jef opgeschrikt met de roep dat er een Cassowary langsloopt. Daarover wordt opgewonden gedaan in Noord Queensland. Overal staan borden langs de weg met de waarschuwing dat ze beschermd zijn en zomaar kunnen oversteken, terwijl we er tot nu toe geen enkele hebben gezien. En dan loopt er een zomaar langs hun huis. Jane noemt het de nieuwe dinosaurus, want het is een uitstervend ras. Met dan ook nog al die walibis, die parmantig rondhuppen, zoals bij ons de konijnen 's avonds in het Mastbosch, dat maakt dit Warm Showersadres wel heel bijzonder voor ons.

Australiërs, of misschien moet ik zeggen de mensen van het tropische Queensland zijn aparte mensen. Ze zijn wel zichzelf geloof ik. Ze nemen met heel weinig genoegen als het om comfort en luxe gaat. Ze gaan onelegant gekleed, zowel mannen als vrouwen. Vakantiekleding: korte of driekwart broeken met een blouse, t-shirt of polo. Ze hebben grote auto's en die hebben ze nodig om de vreselijk lange afstanden af te leggen. Gezelligheid of knusheid bouwen, zoals wij doen met de inrichting van onze huizen kennen ze niet. Ze leven veel buiten en de veranda's zien er dan ook vaak wel mooi uit. Ergens wat drinken of eten op een leuk terras valt niet mee. Onderweg zijn we vaak aangewezen op shops bij een benzinestation of iets McDonaldsachtigs. Als we tenminste al een benzinestation tegen komen. In Nederland en misschien wel in Europa hebben we keuzes: chique uit eten gaan, een eetcafé of een McDonalds. Die keuze is er hier niet. In Townsville, toch een behoorlijk grote stad treffen we eigenlijk maar één gelegenheid aan die aan onze eisen voldoet.

Bruce Highway, de weg die we fietsen en die parallel loopt aan de kust, is de enige doorgaande weg aan de Oostkant. De drukte op de weg valt erg mee, maar de afstand tussen stops waar iets te krijgen is, is soms immens. Dat betekent: gesmeerde boterhammen in de fietstas, bananen bij de hand en de bidons gevuld met water. We kunnen onderweg verlangend uitzien naar een café latte, die hier echt lekker is, een cola light, of, als we niet verder fietsen, een biertje. Zo belanden we rond het middaguur, na 60 km in de benen, in Ingham in een pub. Mensen zitten aan de bar naar televisieschermen te kijken naar de paardenrennen en vullen gokformulieren in. Vreemde wereld voor ons. Daarna zoeken we een computerwinkel op, omdat we e-books willen downloaden. Die verwijzen ons naar McDonalds waar free Wi-Fi is. Enkele uren en vele frustraties later hebben we drie boeken gedownload en hangt er nog 1 in de lucht, omdat de betaling misgaat.

De camping die we daarna vinden is niet een echte camping, maar meer een sta-plaats in een park. Er zijn toiletten en baden doe je in de kreek. Het is voor ons een belevenis tussen een echte camping en vrij kamperen in. We hebben ons verzoend met water bij het eten en een kopje koffie na. Maar dan horen we muziek aan de andere kant van het veld waar we met ons tentje staan. We steken het veld over en komen terecht in het community-house van Bluewater, een gemeenschap van 5.000 inwoners die verspreid over een heel groot gebied leven. Ze hebben hun maandelijkse feestavond. Een band begeleidt plaatselijke muziektalenten. En we horen de Beatles, Elvis Presley, jodelgezang en Country and Western. In onze ogen primitief en ouderwets, maar het is een genoeglijke avond. Bij ons zou dit geen publiek meer trekken. Wij zijn denk ik te kritisch, te veel verwend door het hoge niveau van onze amateurkunst, maar ze hebben hier dan ook niet van die organisaties die zich daarmee bezighouden!!

Inmiddels zijn we in Townsville. Een stad waar ze Europese lunchgelegenheden hebben, een mooie boulevard langs de zee en een aquarium met al het schoons van de Great Barrier Reef.