Als ik om 06.00 uur wakker word hoor ik de regen op het raam van onze torenkamer kletteren. Ja, we hebben een heuse torenkamer in een hotel met de architectuur van een kasteel. De weerapp belooft niet veel goeds en Frans oppert om de dag maar lekker in bed door te brengen. We doen onze ogen nog even toe maar om 08.00 uur ziet het weerbericht er iets gunstiger uit. We gaan op weg richting kust met 400 behoorlijke stijgingsmeters in het vooruitzicht. Als we, na de nodige rustpauzes om weer op adem te komen, de 960 meter bereiken bevinden we ons in een dichte mist. Het beloofde koffiehuis is dicht. Een wolkendek omhult ons en in het niets dalen we voorzichtig af.
Het is heel koud en als we veel lager een bordje café zien remmen we allebei af. De koffie in de, in een berghutsfeer ingerichte kamer, verwarmt ons. We krijgen van de uitbaatster ieder zomaar een paar nieuwe werkhandschoenen aangemeten om de warmte van onze handen vast te houden.
We fietsen Jumunjin binnen. Een druk vissersplaatsje aan zee. We kiezen voor een room met 'oceanview'. In de mooie lichte kamer halen we onze sandwiches te voorschijn en kijken terug op het slechte weer dat ons wel vaak treft deze reis.
Na een wandeling langs de vele visstalletjes eten we in een warm visrestaurant.
De eigenaar, die op heel veel foto's in zijn zaakje te zien is, blijkt een fervent bergbeklimmer te zijn geweest. Hij heeft de hoogste toppen van elk continent beklommen en toont zich vereerd met onze belangstelling. Wij hebben natuurlijk ook enige berg-ervaring, waaronder bv. de hoogste top van Afrika. Zijn vrouw maakt een grote schaal vis voor ons. Krab, inktvis, grote garnalen en slierten van een soort taugé komen op een brander op tafel, vergezeld van een grote schaar en een aantal schaaltjes met ingelegde koolbladeren en zeewierbladen. De vis kookt en wij kijken vragend, met de bedoeling de brander wat lager te zetten.
De vrouw interpreteert dit als een verzoek om hulp en met vaardige handen knipt ze de inktvis en de krab in stukken, ontdoet de garnalen van kop en staart en legt de schoongemaakte vis op onze schoteltjes, overgoten met het wat spicy kookvocht. 'OK'? vraagt ze en wij kunnen aan de slag. Het is lekker puur eten.
Het is heel koud en als we veel lager een bordje café zien remmen we allebei af. De koffie in de, in een berghutsfeer ingerichte kamer, verwarmt ons. We krijgen van de uitbaatster ieder zomaar een paar nieuwe werkhandschoenen aangemeten om de warmte van onze handen vast te houden.
We fietsen Jumunjin binnen. Een druk vissersplaatsje aan zee. We kiezen voor een room met 'oceanview'. In de mooie lichte kamer halen we onze sandwiches te voorschijn en kijken terug op het slechte weer dat ons wel vaak treft deze reis.
Na een wandeling langs de vele visstalletjes eten we in een warm visrestaurant.
De vrouw interpreteert dit als een verzoek om hulp en met vaardige handen knipt ze de inktvis en de krab in stukken, ontdoet de garnalen van kop en staart en legt de schoongemaakte vis op onze schoteltjes, overgoten met het wat spicy kookvocht. 'OK'? vraagt ze en wij kunnen aan de slag. Het is lekker puur eten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten