In een mooi landschap van karstgbergte
ligt de stad Kanchanaburi. De stad met de beroemde 'brug over de
rivier de Kwai.' Er is een boek over geschreven en in 1957 verscheen
de verfilming. Mensen van mijn generatie kennen ongetwijfeld ook nog
de verhalen die Wim Kan vertelde over de aanleg van de
Birma-spoorweg. De stad brengt veel van de aanleg van de
Birma-spoorlijn tot leven. De spoorweg van Birma naar Thailand werd
tijdens de Japanse bezetting van Thailand (1942-1943)gebouwd met het
oog op een kortere aanvoerroute van Japan naar west-Aziatische
landen. De spoorlijn moest in recordtijd onder erbarmelijke
omstandigheden worden gebouwd. Japanners zetten daarvoor
krijgsgevangenen uit Australië, Engeland, Nederland en een groot
aantal Aziatische burgers in. Er wordt geschat dat zo'n 100.000
mensen het leven lieten door cholera, dysenterie, malaria en
uitputting. De Japanners pasten barbaarse straffen toe als iemand een
beetje uit de pas liep. De brug was uiteindelijk pas 20 maanden in
gebruik toen hij werd gebombardeerd door de geallieerden.
De twee oorlogsmusea die we bezochten
geven een goed beeld van de ontberingen van de krijgsgevangenen. Op
de mooi onderhouden oorlogsbegraafplaats in de stad liggen, naast ca.
4000 Britten en Australiërs, 1800 Nederlanders begraven. Er zijn
ongeveer 3000 Nederlanders omgekomen.
Het geeft weer eens de zinloosheid van
oorlog weer. Oorlog is toch vaak een machtsstrijd ter meerdere eer en
glorie van 'de groten der aarde' ten koste van hun burgers en veel
erfgoed.
Geen vrolijke, wel een interessante
dag, want we hebben kennisgemaakt met een stukje historie waarvan we
heel weinig wisten.
We komen bij op de veranda van onze
houten bungalow met uitzicht op de rivier.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten