Effefietsen

Effefietsen

donderdag 12 december 2013

Aan de Thaise oostkust



Na de drukke badplaatsen Cha-am en Hua Hin was ik bang dat deze plaatsen exemplarisch zouden zijn voor de Thaise Oostkust. De zee was amper te zien. Gigantische appartementsgebouwen verstoren het uitzicht, hotels en restaurants wisselen elkaar af langs de boulevards en de wegen zijn druk. Totaal niet aantrekkelijk voor ons. We begeven ons wat verder zuidelijk nu. We fietsen langs aantrekkelijke weggetjes met uitzicht op het karstgebergte dat de grens met Birma vormt, vissershavens, garnalen- en ananaskwekerijen en aan de kust rustige boulevards met authentieke restaurantjes en betaalbare guesthouses. Gisteren namen de gastheer en - vrouw ons mee naar het strand waar lokale vissers met hun netten krill aan het vangen waren. Krill is een dierlijk plankton en is maar een korte periode te vangen, afhankelijk van de wind en het jaargetijde. Vanochtend kregen we omelet met krill, én cake, én fruit én proviand voor onderweg..De gastheer schildert Van Goghs na en is helemaal enthousiast als we hem vertellen dat wij in dezelfde plaats geboren zijn als Van Gogh. 

We fietsen gemiddeld zo'n 70 km per dag. We hebben de wind heel gunstig en maken behoorlijk tempo. Als we ergens in een guesthouse zijn aangeland, met uitzicht op de zee, lees ik momenteel 'reizen zonder John' van Geert Mak. Een reis door Amerika die hij met zijn vrouw maakt in navolging van John Steinbeck die in het begin van de zestiger jaren de reis met zijn hond Charley maakte. Het geeft een boeiend maar ook deprimerend beeld van vooral het huidige Amerikaanse platteland. De eens zo aantrekkelijke stadjes met hun 'Mainstreets' met een saloon, een bank, een kapper en winkeltjes, zijn leeg, verlaten. Mensen zijn naar de suburbs in de grotere steden getrokken. Niet een land waar ik zou kunnen wonen. In Thailand overigens ook niet, maar daar is het platteland in elk geval levendig. 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten