Münsterland

Als ik de 15e juli wakker wordt heeft Frans een filmpje van Gieske op de laptop. De dappere meid met haar armpje in het gips loopt haar eerste dappere stapjes. Geweldig!

De zon schijnt, het is droog en we fietsen over de over het algemeen prachtige fietspaden. Vaak los van de weg, zodat je alleen de vogels hoort en het kabbelen van de beekjes waar we langsrijden. De stadjes met hun oude, of gerestaureerde stadskernen zijn verrassend en heerlijk om neer te strijken voor een koffie. De heuvels zijn af en toe wat zwaar en naargelang we Münster naderen wordt dat minder. Het landschap rond Münster doet ons aan de Achterhoek denken.

We trekken een dag uit om de stad Münster te bezoeken. We zijn hier al eerder geweest. Het is een mooie stad, waar oude, gerestaureerde en nieuwe architectuur goed samengaan. Het Picassomuseum met zijn vele grafische kunst van Picasso verrast ons. De tijdelijke tentoonstelling van etswerk van Goya eveneens. Goya heeft heel veel etswerk gemaakt over de ellende van de oorlog begin 19e eeuw in Spanje, de strijd van de Madrilenen tegen de onderdrukkende Franse troepen van Napoleon. Vooral het menselijk aspect weet hij goed te treffen. Het treft ons keer op keer, omdat hier in Duitsland veel mensen gedood zijn en heel veel moois vernietigd is door de eerste en de tweede wereldoorlog. Eigen schuld? Zo kan ik het niet meer zien. Dat is wat mij ook steeds bezighoudt als ik denk over strijd in het Midden-Oosten, in Afrika, in Iran en de Oekraîne. Al die jonge levens, waarvoor? En al dat mooie erfgoed, de architectuur, de kunst. Het is machtsstrijd van ego's, die niet zien dat er leven is naast het hunne.

Morgen genieten we weer het lieflijke en mooie. Hoe kunnen mensen toch zo gespleten zijn ???