De Harz

Nadat we, vanwege Nederland-Argentinië, maar weer in een pension overnacht. We fietsen door een romantisch Duitsland. Oude dorpjes met kleurig gepleisterde huizen en grote kinderkoppen in de hoofdstraat. Af en toe een burcht, oude stadswallen. Langs een rivier met bloemrijke uiterwaarden, door loofbossen met mooi gefilterd zonlicht.

Alleen de ongeplaveide paadjes zijn soms wat glibberig en met slipgevaar. Frans, met zijn mountainbike-ervaring vindt dit geen probleem. Voor mij is het gewoon hard werken. De kinderkoppen mogen die naam niet hebben. Het zijn eerder scheef gelegde basalt-en granietblokken, waarop je flink dooreengeschud wordt op de fiets. Maar buiten deze ongemakken is het, met de zon en af en toe een wolkje, heerlijk fietsen.

Tot ons lieflijke lastige pad een brug over moet die blijkt afgesloten te zijn. We moeten een aantal km terug. Het alternatief dat Frans op zijn GPS vindt blijkt ter plaatse een opgebroken weg te zijn. We ploeteren over het opgebroken wegdek de helling op. Het vraagt wat van het humeur, maar een picknick op een bankje in de zon bij een bushalte maakt veel goed. Zeker als het begint te stortregenen en we in het bushokje tevreden constateren dat we het treffen dat we juist hier zijn neergestreken om te pauzeren. 

Quedlinburg blijkt een prachtig Middeleeuws stadje vol allemaal verschillende vakwerkhuizen. 

Als beloning voor onze inspanningen mogen we een Fransiskaner Hefeweizen Alkoholfrei. Een lekker alternatief voor echt bier. Na nog een stortbui met licht aan de horizon en uit de goede windrichting besluiten we het erop te wagen en fietsen richting Kloster-camping in Thale. Met twee andere fietsers krijgen we een plaatsje aan het paviljoen waar je droog kunt zitten als er weer een stortbui zou komen. De barbecue met worst en een gehaktbal staat ook al klaar. Heerlijk, kamperen. Het fietsen is wat minder. De Europaradweg 1 lijkt af en toe meer op een mountainbikeroute. We ploeteren over modderige weggetjes, veel berg op, zelfs Frans stapt af en toe af omdat het te steil is. We besluiten uit te wijken naar reguliere wegen, maar we zijn in de Harz en stijgen dus voortdurend. Moe komen we aan op weer een prachtige camping. Fietsen buiten Nederland vraag wat van een mens.