Newcastle

De afgelopen week hebben we allerlei weertypen gehad. Veel wind, regen en ook hitte, 38˚C. Zoals ik al eerder meldde waren we het geklim over de steile Australische heuvels gewoon beu. We besloten niet de oorspronkelijk geplande route landinwaarts te nemen, maar meer langs de kust te blijven en 'the Lakes Way' te nemen. Deze zou wat vlakker zijn. Dat valt overigens wel mee. Maar het is wel leuk afwisselend. We fietsen een stuk heel goede dirt road. We gaan over een pontje de rivier over. Daarna varen we een uur met een houten bootje uit 1940 naar Nelson Bay. Een heel toeristische badplaats, maar de baaien en stranden zijn dan ook adembenemend mooi.

De weg naar Stockton, waar we twee nachten zullen blijven, omdat we Newcastle willen bezoeken, is erg druk. De laatste kilometers over een fietspad langs de haven. Zeeschepen, waarvan we de scheepshoorns van heel nabij horen. Ze worden door sleepboten de haven in geduwd en getrokken. Een bedrijvig tafereel. De branding is woest en het strand toont veel volkser, het tegengestelde van de lieflijke Nelson Bay. In Nelson Bay ziet het er allemaal wat chic uit. Mensen zijn goed gekleed. Er zijn mooie terrassen. Stockton is poverder Geen restaurants, maar fast food cafetaria's. Veel tatoes, korte broeken en dikke buiken. Het doet me denken aan Coronation Street.

Newcastle, waarheen we vanaf de camping met een pontje op en neer varen, is een havenstad voor vooral de export van steenkool. Gelukkig koestert de stad zijn 19e en vroeg 20 eeuwse architectuur. De vroegere scheepswerven zijn omgevormd tot mooie boulevards met leuke cafeetjes en mondaine restaurants. Een beetje zoal in Rotterdam hotel New York en omgeving.

Newcastle heeft ook een mooi Art Gallery. Voor het eerst heb ik vol bewondering naar aboriginal kunst gekeken. Meestal komt wat als aboriginal kunst gepresenteerd wordt over als amateuristisch gepruts, maar we zien enkele mooie schilderijen en echt prachtig beschilderde houten 'pilaren'. Leuk, zo'n dagje architectuur, kunst en zeegezichten.