Istanbul

Op een ingenieuze manier weet Frans ons van de ferrie  binnen de kortste keren naar ons hostel te loodsen. Met zijn gps vindt hij feilloos overal de weg. Het is een veilig idee, hoewel ik me soms ook wat afhankelijk voel van Frans of zijn apparatuur.

We hadden vier heerlijke dagen in Istanbul. Wat een stad. Op heel veel plaatsen heel rommelig en druk. Duizenden winkeltjes met een onduidelijk assortiment. Een winkeltje met zaklantaarns naast een winkeltje met kranen, daarnaast schroevendraaiers, horloges, plastic poppen, emmers, strijkijzers enz. Daartussen koffiezaakjes en eettentjes. Meerdere malen hebben we ons afgevraagd hoe die mensen in godsnaam allemaal de kost kunnen verdienen.

Maar er is ook de Haghia Sophia, tot stand gekomen tijdens de regeringsperiode van de Romeinse Justinianus in de 6e eeuw na Christus.

Toen een Oost-Romeinse, oftewel Byzantijnse kerk, later, tijdens de Ottomaanse periode omgedoopt tot moskee en weer later, door Atatürk, de Republikein, die kerk en staat strikt gescheiden wilde, tot museum verklaard.

Het is een schitterend monument. Uit dezelfde tijd dateert het verzonken paleis, een gigantisch waterreservoir onder de grond, ondersteund door 336 Dorische, Korinthische en Ionische zuilen en twee mooie grote beelden van Medusa.

In de kleine Haghia Sophia, met zijn prachtige gekleurde marmeren zuilen, is het heel rustig. In tegenstelling tot de Blauwe Moskee, waar we in de rij moeten staan. De moskee is gedecoreerd met prachtige zogenaamde Iznik tegels, handbeschilderde en dubbel gebakken en geglazuurde tegels, die we later ook in andere moskeeën zien. Ik keek werkelijk mijn ogen uit bij zoveel pracht. 

Het Topkapi paleis was ooit het centrum van het Ottomaanse Rijk met zijn sultans. De gebouwen en de tuinen eromheen getuigen van een enorme rijkdom. Weer veel tegelwerk en verschillende kleuren marmer. Het paleis vormde een stad binnen een stad. 50.000 mensen leefden en werkten er. Wat is ons koninklijk huis bescheiden! Binnen de muren van het paleis is ook het archeologisch museum met Griekse en Romeinse antiquiteiten en een sarcofaag van Alexander de Grote, die we jammer genoeg niet konden aanschouwen vanwege renovatiewerkzaamheden.

De Galatabrug, waarover Geert Mak ooit het boekenweekgeschenk “de brug” schreef, verbindt het oude Istanbul met de nieuwe stad. Daar bezoeken we Istanbul Modern en het Pera Museum, twee musea voor hedendaagse kunst. In Istanbul zijn duidelijk twee werelden: de traditionele islamitisch georiënteerde wereld en de moderne, Europees georiënteerde wereld, met progressieve kunstuitingen en hippe jonge mensen.

Wij verblijven in het oude Istanbul, maar in een toeristisch deel. Het is toegesneden op onze wensen, en wij laten ons dit graag aanleunen. Rustige straatjes, lekkere koffietentjes en leuke restaurantjes. Kortom we hadden fijne dagen hier. We ontdekken dat de historie hier misschien nog verder teruggaat dan in Rome. We voelen bij de Turken respect voor hun historie en we hopen dat dit behouden blijft.

Morgen verlaten we ons gezellige hostel en vertrekken we met de boot via de Bosporus naar de Zwarte Zee.