Na een stadswandeling door het mooie
Ohrid, lekker eten, lezen op ons balkonnetje en de samenvatting van
bloemencorso bekijken op ons laptopje, vervolgen we onze reis. De
beelden van Bloemencorso bezorgen ons allebei wat nostalgische
gevoelens. Die dag hebben we nog niet vaak gemist. Onze vervolgreis
is niet spectaculair dit keer. Bitola, waar we in weer een mooi
guesthouse verblijven, blijkt een levendige, gezellige stad te zijn.
En dan Griekenland. We fietsen door een eenzaam gebied, licht
heuvelachtig, later bergachtig en langs een groot meer met valleien
waarin ons lekkere fruit groeit: peren, appels, perziken, vijgen,
meloenen en druiven. Onderweg ontmoeten we een Duits stel, dat al 1 ½
jaar aan het fietsen is en nu op weg is naar huis. Het is altijd leuk
andere bikers te ontmoeten en ervaringen uit te wisselen. Hun kaartje
zit inmiddels in ons mapje en we hebben adressen van guesthouses
uitgewisseld.
Zullen mijn fietstassen, met heel
duidelijk ' De vakantiefietser Amsterdam' erop, dezelfde glimlach
ontlokken als ze elders doen? ' Ha Amsterdam, Holland, Cruijf, Van
Basten, of daar ben ik ook wel eens geweest' zijn reacties die de
fietstassen uitlokken. Maar de Grieken hebben misschien ook wel
gehoord hoe negatief een aantal Nederlanders tegen hen aankijken
vanwege de crisis. Niets is minder waar. Het eerste barretje dat we
aandoen voor koffie is gesloten, maar de eigenaar wil ons wel een
frappé maken, een koude koffie. We hebben een lang gesprek met hem
en de koffie hoeven we niet te betalen, want hij is immers gesloten..
Als we een perenboomgaard passeren
worden we door perenplukkers uitgenodigd een peertje mee te eten, we
krijgen een paar kilo peren mee ondanks onze protesten dat dat
eigenlijk veel te zwaar is op de fiets, en weer hebben we een leuke
ontmoeting. Geen wantrouwen, maar gastvrijheid en warme
belangstelling.
De eerste stad die we in Griekenland
aandoen is Edessa. Tijdens ons apéritief op een terras vluchten we
met de andere bezoekers de bar in. Het onweert en regent voor het
eerst in maanden. Edessa is een prachtige stad, tegen een helling
gelegen, waardoor we vanmorgen, op onze weg naar Thessalonika alleen
maar bergaf suisden. De weg naar Thessalonika was vreselijk. Over de
vluchtstrook van de snelweg, met alleen maar ons passerend razend
verkeer, omdat er geen alternatief is. De Grieken bouwen hun
snelwegen over de secundaire wegen heen. Maar we zijn in Thessalonika
en het guesthouse is leuk. We zitten lekker in de tuin en bezoeken
morgen de stad.
Eveline
Geen opmerkingen:
Een reactie posten