Vaarwel Azië

Singapore blijkt een heerlijke stad te zijn om een paar dagen door te brengen. De stad heeft iets kosmopolitisch en doet mij aan New York denken. Er zijn natuurlijk de etnische verschillen, Chinezen, Maleisiërs, Indiërs. Maar daarnaast zijn er ook heel veel expats van verschillende westerse nationaliteiten. 

Onze gastvrouw is Kristel Zweers, een comédienne, die in Nederland verschillende one-woman show theatertournees deed, waaronder een voorstelling in ons eigen Chassé. Zij is getrouwd met Bas, die ingenieur is en hier projecten doet. Bas zit op dit moment in Nederland. We voelen ons erg thuis in hun mooie appartement. We bezoeken een paar musea die beslist de moeite waard zijn. Er is een Aziatische Kunstbiënnale, waar veel geëngageerde kunst te zien is. De etnische verschillen spelen ook hier een belangrijke rol in het dagelijks leven. Er is niet de overheersende moslimcultuur die we in Maleisië tegenkwamen. In Singapore hoor je niet 5x per dag de muezzin door de luidsprekers schallen, want dat mag niet. Kerkklokken luiden mag ook niet. Geen openbare religieuze uitingen dus. Maar tijdens de standup comedyshow bleken de etnische verschillen bij iedere comedian wel onderdeel van de grappen te zijn. Behalve religie vertelde Kristel ons, dat is taboe. Ook geweldig voor ons, dat we zo'n avond konden meemaken in een gezellig theatertje, waar je tijdens de voorstelling een hapje kon eten en een pilsje drinken en waar onze gastvrouw dan plotseling een brutale show in het Engels weggeeft. Knap gedaan vind ik. 

Kristel Zweers (klik voor haar website)

De stad is ook mooi. Er is behoorlijk wat laagbouw. Veel opgeknapte shophouses tussen de machtige wolkenkrabbers. Dat biedt een aantrekkelijke skyline. We hebben langs de Singapore-river gewandeld en ik heb er hardgelopen en we hebben  met een taxiboot op de rivier gevaren. 

De mensen zijn veel Nederlandser dan in de rest van Azië. Ze zeggen geen gedag, terwijl we overal in Azië hartelijk begroet werden of toegeroepen. Maar het verblijf hier was een mooie afsluiting van onze reis. De fietsen zijn ingepakt en over een paar uur worden we door een taxi opgehaald om naar het vliegveld te gaan.
Vaarwel Azië.

Vaarwel Maleisië.

Met gemengde gevoelens kijken we terug op onze fietsmaand in Maleisië. De mensen zijn hartverwarmend. We hebben prachtige stukken natuur gehad, vooral daar waar we van de doorgaande weg afkonden. Maar nogal eens een keer waren we veroordeeld tot de snelweg. Maleisië kent volgens ons een aardige middenklasse en die bezitten een auto. De snelwegen zijn druk en het verkeer is nog niet echt gereguleerd. Er zijn geen rondwegen, dus alle verkeer komt door de steden, waar ook nog het traditionele leven doorgaat met zijn eetstalletjes en rommelige winkeltjes en werkplaatsen. Trottoirs zijn er niet. Als je wil wandelen moet je om de stalletjes heen over de weg, óf je moet om de geparkeerde auto's/ brommers heen óf je moet uitkijken niet in een gat te stappen waar eigenlijk een putdeksel hoort te zitten. De Maleisiërs houden van shopping malls. Begrijpelijk. Daar rijden ze met hun auto heen. Daar kunnen ze veilig over de schone, tegelvloeren lopen en er is nog airconditioning ook.

Onze tocht naar Johor Bahru, de grensplaats met Singapore, is het ergste wat ik tot hier heb meegemaakt. Onze Warmshowershost heeft een zo rustig mogelijke route voor ons uitgestippeld, maar het is héél erg. Druk verkeer, geen vluchtstroken, bussen, vrachtwagens en auto's die rakelings langs ons heenrijden. Ik word er bang van. Wat een verademing als we in de rustige wijk komen waar het appartement van onze Warmshowershost ligt. Een bewaakt complex. Hij is er zelf niet en zijn neefje Zacharia ontvangt ons. Er ligt een kaartje van de omgeving klaar voor ons. We worden uitgenodigd van de keuken met inhoud gebruik te maken en Zacharia zorgt voor koffie.

Ik zie op tegen de rit naar Singapore, maar Maleisië begon ook wel een beetje te wringen. Wat ons aanvankelijk een glimlach ontlokte ergert ons na een maand. De tafeltjes die plakken als we onderweg koffie drinken. Mensen die met hun handen hun rijst met curry zitten te eten. Vuile, oude stoelen op kapotte betonnen vloeren. De vuilnis die mensen gewoon ergens dumpen en overal in de berm plastic zakken en tasjes.

Bijzondere momenten.

We maken ook ontroerende en hilarische momenten mee: we fietsen over een landelijk gravelweggetje. Koeien met kalfjes, apen en, als we op een bruggetje kijken naar de zwarte reiger horen we vissen plonzen en zien we een dinosaurus door het water zwemmen. Het is een monitorvaraan, een hagedissoort die zeker 1.50 meter lang is en zich plotseling op zijn poten opricht en zich op het droge begeeft. Met zijn schubbenhuid en zijn opgeheven slangenkop zijn we getuige van een voorhistorisch beeld. 

In een Indiaas restaurant bestellen we naan, een viscurry en een kipcurry. We krijgen het brood met een pittige linzensaus en even later nog twee schaaltjes met een sausje. En de kip en de vis, vragen we. Finished.. Het brood was lekker.

En dan het hotel waar we een tweepersoonskamer hebben en een ontbijtvoucher die maar voor één persoon geldig is. De receptionist vermeldt dit nog eens nadrukkelijk als we ons inchecken en lacht een beetje verlegen als we vragen wat een extra ontbijt kost. Als we de volgende dag allebei koffie pakken en brood voor twee personen roosteren zegt niemand wat.

De sultan heeft het weekend verzet van de zaterdag en zondag naar de vrijdag en de zaterdag. Dit geeft weer aan hoe de islam hier de wetgeving bepaalt. Vrijdag is de wekelijkse gebedsdag voor de moslims. Zacharia moet nu op zondag naar school en heeft het gevoel dat dit niet klopt. 

De route naar Singapore valt heel erg mee. Eenmaal bij de brug over de grensrivier aangekomen blijkt er een special brede weg voor fietsers en bromfietsers te zijn. We konden rustig de brug over. Eenmaal in Singapore fietsen we zeker 25 km door een heuvelig parklandschap over heel rustige wegen vóórdat we de wolkenkrabbers van de city bereiken. Wonderbaarlijk dat Frans mij met zijn GPS planner zó naar ons guesthouse en daarna naar ons Warmshowersadres loodst. Ik verheug me op een paar dagen voetgangertoerisme in Singapore. 

Melaka

30 januari, Chinees Oudjaar, komen we aan in Melaka. De eerste aanblik van ons Warm Showersadres, tevens guesthouse, bevalt ons niet. Het zier er erg alternatief uit. Onze kamer heeft een bed en airco en dat is het wel. Er is nauwelijks plaats om onze spullen weg te zetten. De badkamers zijn ergens een lange gang verder en moeten worden gedeeld. Ze zien er niet uit.  De schoenen moeten uit, maar de vuile vloeren geven een onprettig gevoel aan je voeten. De keuken is rommelig en ook niet erg schoon. In de koelkast zet ik liever geen spullen van ons. Kortom: hier wil ik eigenlijk niet blijven. De eigenaar is aardig en een aantal backpackers lijken zich hier prima thuis te voelen. We krijgen een oudejaarsavond barbecue aangeboden en om 12.00 uur kunnen we vanaf de dakterras kijken naar het vuurwerk. Maar zoals sommige studenten de rommelige studentenhuizen ontgroeien, zo zijn wij dit soort verblijfplaatsen ontgroeid. Ook al is het bijna voor niets, dit wil ik niet meer.

Dit betekent dat we op de nieuwjaarsdag veel tijd en energie stoppen in het zoeken naar een alternatief. Dat valt niet mee, want het is werkelijk hoogseizoen, alles is volgeboekt. Het land heeft vier dagen vakantie, vanwege het Chinese nieuwjaar en iedereen lijkt naar Melaka te komen. Het lijkt een beetje het Volendam of Valkenburg van Maleisië.

Uiteindelijk vinden we een eenvoudige schone kamer met badkamertje en kunnen we onze tijd aan Melaka besteden. Ook dat valt niet mee. De straten zijn feestelijk versierd met rode lantaarns, maar lijken op een kermis stampvol etende en slenterende mensen. Gelukkig is de Nederlands erfgoed wandeling (Dutch heritage walk) die we maken wat rustiger en we leren veel over de historie en architectuur van Melaka, waar behoorlijk wat Nederlandse invloeden in zitten. Melaka werd in 1641 door de VOC op de Portugezen veroverd en het Nederlandse bestuur duurde 130 jaar. Daarna namen de Britten het over en pas in 1957 werd Maleisië zelfstandig.

We bezoeken een moskee, een Chinees-boeddhistische tempel, een Hindoetempel en een Christelijke kerk. Het Art-museum is geen hoogstandje, maar aardig en de replica van het Paleis van de Sultan is informatief. Op het Dutch Square staat the Stadthuys en we zien dat wat wij Chinese shophouses noemen oorspronkelijk Nederlandse huizen waren, waarvan de architectuur is beïnvloed door zowel de Nederlanders als de Portugezen. We bezoeken de Nederlandse begraafplaats en ik vind het heel bijzonder daar een graf van ene Anna Reijnierse tegen te komen. Mijn moeder was Anna Reniers. Wie weet heb ik historisch gezien avontuurlijke voorouders. Er is ook een replica van het graf van Jan van Riebeek, de ontdekker van Kaap de Goede Hoop. Het is interessant en we brengen onze dagen aardig door, maar missen het lieflijke Melaka waar iedereen het over had. 

Morgen vertrekken we voor onze laatste etappes naar Singapore. Om teleurstellingen te voorkomen hebben we alle overnachtingen onderweg via internet geboekt. Dit was in Thailand nooit nodig. Daar vonden we altijd wel iets en vaak ook iets leuks. De bungalowtjes, met eigen veranda, waar wij zo gecharmeerd van zijn, kom je hier nauwelijks tegen. En de hotels zijn ook echt duurder dan in Thailand.