16 november 's ochtends kijken we terug
op een behoorlijke nachtrust. Frans heeft 10 uur als een blok
geslapen en ik werd rond middernacht wakker en heb met een glaasje
water wat zitten rommelen in mijn kleren en met de kloktijd. Zal wel
de jetlag zijn vermoed ik. Ik merk dat ik vooral fysiek meer moeite
heb me aan te passen aan het klimaat en de andere cultuur dan
voorheen. Toen overheerste de spanning en de leergierigheid om ons
alles eigen te maken. We zijn nu meer ervaren, waardoor we andere
ervaringen meer toelaten. Of zijn we gewoon ouder?
In elk geval is de moeheid inmiddels
zowat verdwenen. Frans pakt de fietsen uit het bubbeltjesplastic en
ik lees 'de fatale staat' van Paul Frissen. Het gaat over populisme,
tragiek en de staat en plaatst een aantal problemen waarmee de
huidige politiek worstelt in een verrassend filosofisch perspectief.
Inspiratie voor mijn volgende Probuslezing?
Nadat we de fietsen hebben
uitgeprobeerd en we een Simkaart hebben gekocht om de toegang tot
Internet via de telefoon te vergemakkelijken, want overal Free WiFi
blijkt een utopie, maken we een wandeling langs de vele tempels in de
oude stad. De architectuur doet ons denken een de tempels in Luang
Prabang en als we onze literatuur daarop naslaan blijkt dat te
kloppen. Chiang Mai is eeuwenlang onderdeel geweest van het
Lanna-koninkrijk waartoe ook Birma, delen van Laos en Zuid-China
behoorden. Een feest van herkenning voor ons. De tempels zijn vaak
rijk versierd met bladgoud en kleurige stenen. Er heerst op de grote
tempelcomplexen een serene rust en ze bezorgden ons een relaxte dag.
1 opmerking:
Hoi Eveline en Frans,
Tja, zal even wennen zijn aan de warmte daar. Maar wij moeten ook wennen hier hoor, maar dan aan de kou. Vochtig koude grijze dagen zijn het hier nu. Jullie zijn op tijd vertrokken om de Hollandse winter te laten voor wat het is en te genieten in warmere culturen.
Fiets ze!
Een reactie posten