Effefietsen

Effefietsen

maandag 22 augustus 2011

We laten Italië achter ons


Een laatste pas (730m) om aan de kust te komen. We fietsen bij voorkeur niet over autosnelwegen, maar vooral in stedelijke gebieden zijn secundaire wegen moeilijk te vinden. De bewegwijzering is gericht op de automobilist en die zoekt de snelweg. Ondanks kaarten en de Garmin van Frans komen we er soms niet uit. De ideale vraagbaak is de wielrenner. Die kent alle kleine weggetjes. Verschillende keren zijn ze spontaan stukken met ons meegereden om ons het juiste pad te wijzen. En dan de automobilist die ons een verkeerde kant op zag gaan en stopte om ons daarop te wijzen. Later heeft hij ons met zijn auto een paar kilometer begeleid, omdat er werkzaamheden waren en we er anders vast niet uit zouden komen. Wat een vriendelijkheid...

Intussen fietsen we door het hete land. Mijn wijzertje geeft soms 40 C en meer aan, Frans komt niet boven de 36, maar ongetwijfeld ligt het daar tussenin. Dan moet er niet te veel fout gaan, want die hitte leidt tot lichte ontvlambaarheid.

Na de lange en hete rit van meer dan 100 km kwamen we zondag 21 augustus in Ancona aan. We zijn meteen naar de haven gefietst en bleken om 19.30 uur de nachtboot naar Split te kunnen hebben. Dat gaat snel, maar Kroatië trekt ook.
Het is wel vreemd om wakker te worden met de kust van Kroatië in zicht. En dat zonder enige inspanning, alleen maar door te eten in een mooi restaurant en te slapen op een lekker bed in een knus hutje.
Het is ook overweldigend om dan met de fiets aan de hand 's morgens om 08.00 uur in het paleis van Diocletianus rond te wandelen. Eenmaal op de camping besluiten we Split verder tot morgen te bewaren. Even rust nu.   

Geen opmerkingen:

Een reactie posten