Dubrovnik en dolfijnen in de baai.

Na een bezoek aan het mooie Middeleeuwse Dubrovnik de baai van Kotor in Montenegro. We vinden een primitieve camping aan de baai. 3 caravans en twee tenten, een douche buiten en de baai. Ik houd van zulke kleine campings.

Telefonisch contact met Teunis en Tjetske. Regen in Amsterdam. Zo hard dat Teunis zijn hardlooprondje heeft laten gaan, terwijl hij, evenals zijn moeder, zijn sport niet gauw iets in de weg laat leggen. Het is goed af en toe geconfronteerd te worden met dit contrast, zodat we muggen, mieren en de hitte vergeten en weer oog hebben voor de schoonheid van het land, het bijzondere van een camping onder de vijgenbomen, waarvan je de rijpe vijgen mag plukken, je vanuit de tent zo de baai ingaat om te zwemmen, en waar tijdens ons ontbijt, echt waar, de dolfijnen langs kwamen om lucht te happen.

Eveline   

Split en verder

Split is een geweldige stad. Het paleis van Diocletianus is gelijk aan de oude stad. In 1700 bouwden de toenmalige inwoners hun woningen binnen de muren van het paleis. Het geheel behoort nu tot het werelderfgoed en terecht. Het is heerlijk dwalen door de smalle straatjes met winkeltjes, eethuisjes, woningen, kerken etc.

Daarnaast bezochten we het museum van Ivan Mestrovic. Een beroemd beeldhouwer, waar ik nog nooit van heb gehoord, maar die hier wordt vergeleken met Michelangelo en Rodin. Niet alleen zijn werk, maar ook zijn zelf ontworpen Romeins aandoende woonhuis en de kapel waar hij atelier hield zijn prachtig.

Wederom romantisch gedineerd op de camping (zie foto). En nu op weg naar Dubrovnik. We hebben erg getwijfeld: gaan we met de ferry, de bus of de fiets? De ferry vaart slechts tweemaal per week en vertrekt op dinsdag en zaterdag. Omdat we een dagje Split wilden ging dinsdag niet door. De bus wilden we eigenlijk ook niet, want we willen alles fietsen, maar de Jadranska Magistrale, die we moeten volgen, staat bekend als druk en gevaarlijk. Toch de gok gewaagd. Er loopt inmiddels een autobaan parallel aan de kustweg en dat scheelt enorm. De weg blijkt erg mooi. Uitzicht op zee, de bergen, mooie dorpjes en baaien. Niet al te druk. Kortom: een prachtige route, maar te heet. (41 C). Niet klagen natuurlijk..., maar de mensen hier zeggen dat het ook voor hun zomers extreem heet is. Frans heeft nog even een filmpje gemaakt. Komt onder de knop Video op de homepage.

Eveline

We laten Italië achter ons

Een laatste pas (730m) om aan de kust te komen. We fietsen bij voorkeur niet over autosnelwegen, maar vooral in stedelijke gebieden zijn secundaire wegen moeilijk te vinden. De bewegwijzering is gericht op de automobilist en die zoekt de snelweg. Ondanks kaarten en de Garmin van Frans komen we er soms niet uit. De ideale vraagbaak is de wielrenner. Die kent alle kleine weggetjes. Verschillende keren zijn ze spontaan stukken met ons meegereden om ons het juiste pad te wijzen. En dan de automobilist die ons een verkeerde kant op zag gaan en stopte om ons daarop te wijzen. Later heeft hij ons met zijn auto een paar kilometer begeleid, omdat er werkzaamheden waren en we er anders vast niet uit zouden komen. Wat een vriendelijkheid...

Intussen fietsen we door het hete land. Mijn wijzertje geeft soms 40 C en meer aan, Frans komt niet boven de 36, maar ongetwijfeld ligt het daar tussenin. Dan moet er niet te veel fout gaan, want die hitte leidt tot lichte ontvlambaarheid.

Na de lange en hete rit van meer dan 100 km kwamen we zondag 21 augustus in Ancona aan. We zijn meteen naar de haven gefietst en bleken om 19.30 uur de nachtboot naar Split te kunnen hebben. Dat gaat snel, maar Kroatië trekt ook.

Het is wel vreemd om wakker te worden met de kust van Kroatië in zicht. En dat zonder enige inspanning, alleen maar door te eten in een mooi restaurant en te slapen op een lekker bed in een knus hutje.

Het is ook overweldigend om dan met de fiets aan de hand 's morgens om 08.00 uur in het paleis van Diocletianus rond te wandelen. Eenmaal op de camping besluiten we Split verder tot morgen te bewaren. Even rust nu.   

Campingrestaurants

Eten in het campingrestaurant ontlokt bij mij geen culinaire gevoelens. In Nederland komt dat toch vaak neer op frites, kip, een hamburger of spare ribs. In Italië hebben we culinaire hoogstandjes beleefd in een ambiance die op zich al iets genoeglijks geeft ('s avonds onder de bomen in de tuin) tegen zeer schappelijke (camping) prijzen. Mijn vooroordeel tegen Italiaanse campings stel ik bij deze bij. Onze ervaring is dat ze op prachtige plekken liggen met lekkere schaduwplaatsen. Dat ze heel schoon zijn met fijne douchefaciliteiten en dan natuurlijk vaak een bar/restaurant met de nodige Italiaanse lekkernijen.  

Umbrië, ook niet te versmaden

Na Siena brengt een zware maar prachtige tocht via de Crete Senesi (beste lezers: niet vergeten naar de foto's te kijken. Wij zijn zelf zo enthousiast over de foto's van de Crete Senesi) ons aan het rustige Lago Trasimeno. Daar rusten we een dagje uit op een mooie camping aan het meer. Daarna fietsen we met mooi uitzicht op het meer en door lieflijke Umbriaanse dorpjes richting Perugia. Dat blijkt een oude Umbrische stad, waar we genietend rondwandelen en kerken en een museum bezoeken. Na een recreatief ritje naar Assisi bezoeken we dit heiligdom, gewijd aan Sint Franciscus, waarnaar mijn Frans vernoemd is. Het blijkt een mooi Open Lucht Museum. Zeer katholiek. Mijn blote schouders in mijn zeer kuise hemdje moeten worden bedekt. Waarom zijn hoofddoekjes eigenlijk zo'n item?

Kortom: Na Toscany heeft ook Umbrië ons hart gestolen.

Eveline

Nog meer mooi Toscane

Vanochtend begreep ik pas goed waarom mijn loopvriend Hans ons de steile klim naar Volterra aandeed. We werden verrast door een adembenemend uitzicht op het Toscaanse heuvellandschap. De stad zelf is heel historisch en staat bekend om zijn albast.

De gehele tocht naar Siena was erg mooi. Een fijne camping dichtbij de stad en de bus die stopt voor de deur om ons daar te brengen. Maar morgen is het Palio, een paardenevenement dat tweemaal per jaar plaatsvindt en waarbij stadswijken met elkaar wedijveren. Vandaag zijn al de try-outs. Dat betekent een overvolle stad. We zitten lekker in de schaduw van een boom met het lieflijke geluid van twee muzikanten, een fluitist en een gitarist, naast ons. Dus laten we dit keer de stad voor wat het is.

Misschien val ik in herhaling, maar we zijn lyrisch over de schoonheid van Toscany.

Eveline

Vertaalknop

Sinds kort staat er, dankzij onze Amsterdamse webmaster, een "vertaalknop" rechtsboven op de blogpagina. Daarmee kun je in een handomdraai de blog in een andere taal lezen. Deze knop staat ook op de Engelstalige blog. Misschien handig als je  nieuwsgierig bent naar wat Frans allemaal te melden heeft.

Mooi Toscane

Lucca blijkt een prachtige stad met een heel brede stadsmuur, waar op gewandeld, gefietst en gejogged wordt. Typisch Italiaanse pleinen en, bij toeval, een museum met een tentoonstelling van Tony Gragg, die we in Duitsland bezochten met ' Vrienden van de Beyerd', of nu van ' Het Breda's Museum'?

Intussen heb ik, na de dagboeken van Frida Vogels, ' Huid en haar' van Arnon Grunberg uitgelezen. Wat een schrijver. Hij confronteert mij als lezer met de absurditeit van het marktdenken en de vervreemdende gevolgen die dat voor mensen kan hebben. Hij doet dat op zijn eigenzinnige cynische manier, die mij erg aanspreekt.

Na Lucca verder door een mooi Toscaans landschap. Het maakt mij gelukkig daar zomaar te fietsen. Daarna de vlakte van Volterra. Heerlijk voor bepakte fietsers, want vlak. Wel heet en de klim naar het stadje Volterra was erg steil, maar het uitzicht vergoedt weer alles.

Eveline

Terug in Villafranca

11 augustus 18.00 uur en ons tentje staat weer. We hadden een mooi afscheid van pa en dat geeft een fijn gevoel. We hebben met elkaar ons pa in herinnering geroepen zoals hij was. Dinsdag 09-08 is hij begraven en het is vreemd nu weer terug te zijn. De reis verliep voorspoedig. Onze spullen zijn door de campingbeheerder keurig in een bagagebox bewaard en daar vraagt hij niets voor. Ze hebben ons hartelijk gecondoleerd, maar we zitten nog niet echt ontspannen voor ons tentje.

En dan weer op de fiets, richting kust. Eén lange boulevard å la Scheveningen, maar dan minstens 40 km aaneengesloten: restaurantjes, winkeltjes, lounge-gelegenheden en chique hotels. Soms onderbroken met mooie pleinen. Én veel marmer. De pleinen, bankjes langs de boulevard en de kunst in de parken en op de pleinen zijn van het witte Carrara-marmer uit de achterliggende bergen. Genieten van uitzicht op zee is er niet bij. Het is wél goed voor de Italiaanse economie..

Morgen verlaten we de kust en gaan we richting Lucca en daarna (op aanraden van mijn loopvriend Hans) richting Volterra.

We vinden het leuk na aankomst op een camping uit te zoeken wat we morgen gaan doen en dan alle die dag op toeristenbureaus verzamelde informatie te bekijken om onze keuze definitief te maken. Dat wordt dus morgen Lucca.

Eveline

Onderbreking

We hebben gekozen voor de variant van onze adviseur uit Turijn, Gianni Gandini. Dat wil zeggen dat we ten zuiden van Parma de Appennijnen over zijn gestoken richting Middellandse Zeekust, om via Pisa weer verder oostwaarts te reizen. De weg naar de Passo della Cisa (1041m) was een zware, maar prachtige route. Er was bijna geen verkeer, het weer was mooi en we hadden schitterende vergezichten over de dalen. Ook de afdaling was zo mooi als we zelden gezien hebben. We vonden een kleine camping in het warme Toscane.

De berichten over mijn vader worden intussen steeds zorgelijker en na enig beraad besluiten we de verzekering te bellen om onze terugtocht naar Nederland te regelen.

De mensen op de camping waren meteen bereid een veilige box voor onze spullen te regelen. Weer blijkt dat er heel veel mensen zijn die te vertrouwen zijn en helpen oplossingen te bedenken. Ik vind dat werkelijk heel hartverwarmend, zeker tegen het licht van de onveiligheid die onze samenleving zou beheersen volgens sommige partijen.

Gisteren, 03-08, zijn we in Nederland aangekomen en vandaag is pa overleden. Het is fijn dat we erbij hebben kunnen zijn. Hij heeft erg geleden en we zijn blij dat hij eindelijk rust heeft gevonden.

Ergens in de volgende week zullen we weer terugkeren naar Toscane en onze tocht vervolgen.

Eveline