12juni, we gaan richting het zuiden. Aan de Loire, in de buurt van Amboise, vinden we een leuke kleine camping. Fietstocht langs charmante Franse dorpjes. We bellen met Gieske, want die had een presentatie over de watersnood. Het is goed gegaan en ze wil hem voor ons ook nog geven. Een dag later een bericht van Djoeke: zij gaf ook een presentatie: over de maan. Ook die gaan we nog zien. 

Djoeke heeft voor vaderdag een nep-bord frites met allemaal lieve teksten gemaakt voor papa en hij heeft er, zeker weten, echt van gesmuld.

We gaan naar de Dordogne waar Els en Johan verblijven in een safaritent op de camping les Deux Vallées. We wandelen naar het dorp met hen en op vaderdag een autotocht naar Les Arques waar het museum van Zadkine gevestigd is. 

Zadkine roept zowel bij Johan als bij mij jeugdherinneringen op. Het beeld van de gebroeders Van Gogh, Theo en Vincent, dat in Zundert staat en van de hand van Zadkine is, werd in 1964 door koningin Juliana onthuld. Ik mocht daarbij als 14-jarig mulomeisje met een vlaggetje zwaaien. Johan zat in Breda op school en heeft voor de onthulling gespijbeld. Hij heeft Zadkine zelfs aangeraakt! Frans was ook in Breda, op de kweekschool en precies in de examentijd voor zijn eerste onderwijsakte en heeft dus niet gespijbeld en  niets van de feestelijkheden meegemaakt. 

Het beeld heeft bij mij altijd een bijzondere plaats gehad. Ik vind het een heel mooi beeld, dat goed de liefde tussen Theo en Vincent weergeeft, maar ook de afstand tussen die twee. En wij hebben natuurlijk iets gemeen met Van Gogh: hij en Frans, Johan en ik én onze zoon zijn allemaal in Zundert geboren. 

Johan is de initiator en drijvende kracht van het Van Goghhuis in Zundert. Daar vond een aantal jaren geleden een Zadkine-tentoonstelling plaats met ook mensen uit Les Arques. Het was vandaag een warm weerzien met de directeur van het museum, die Johan als aandenken een boek cadeau gaf. 

We genieten van de prachtige houten en bronzen beelden, schilderijen en tapisserieën. Wat een veelzijdig man was Zadkine. 

Frans en ik hebben, eenmaal verhuisd naar Breda, eens een  kunstatelierdag bezocht. We bezochten Harrie van den Broek, een van oorspong Zunderts kunstenaar, vooral bekend om zijn prachtige ontwerpen voor het Zundertse bloemencorso. Ik ben perplex als ik bij hem binnenkom en een prachtig schilderij zie in blauw, turquoise en paars. Een weergave van de koppen van Theo en Vincent van het beeld in Zundert. Mijn geliefde beeld in de kleuren waar ik zo van houd. En dan ook nog van een Zunderts kunstenaar. We schrikken van de prijs, maar vanwege de atelierdagen zit er een korting op. Verkocht dus en het hangt nu al jaren te pronk in onze huiskamer. Ik vind het nog steeds mooi.

Na een feestelijke ‘’vaderdaglunch’ met os vieren en Bruno in de tuin in de buurt van het museum keren we terug naar de camping.

Het weer lijkt intussen tegemoet te komen aan de zomer. Het is warmer en we maken een mooie fietstocht naar het Middeleeuwse stadje Sarlat met zijn gele natuurstenen huizen.

Op dinsdag nemen we afscheid van Els en Johan. We gaan op weg naar de Cevennen. Onderweg zien we veel plaatsnaamborden die ondersteboven hangen. Bij ons keerden protestboeren de vlag om. Hier doet de burgemeester mee en is het geen individuele actie meer maar een actie van de plaats en de naam die moet worden omgekeerd als protest tegen natuurmaatregelen waarvoor de boeren moeten inleveren, maar die belangrijk zijn voor het behoud van de aarde. De burgemeester is politiek in Frankrijk. 

Onderweg zijn de Gorges du Tarn indrukwekkend. Dat is het bijzondere van meereizen in de camper. We zitten hoog en comfortabel en hebben een panoramisch zicht op de wolkenvelden en prachtige vergezichten in de diepe dalen. Na een teleurstellend bezoek aan Puy-en-Velay, teleurstellend omdat we ons verheugd hadden op een stadswandeling en een etentje ergens op een terras. Het goot letterlijk en we moesten tot 19.00 uur wachten voor we ergens binnen konden om wat te eten. 

Nu zitten we op een heel kleine camping in de middle of nowhere waar we hopen mooie wandelingen te kunnen maken. 

En ineens is er een camper

 2-06-2024

Teteringen, camping de Kwikstaart. Onze eerste dag met de pas aangeschafte camper. Een nieuwe fase in ons reisleven. We zijn begonnen met kamperen in een tentje, daarna met een kind, een vouwwagen. Toen een periode met bergwandelen en berghutten. Weer later kwam de fiets en een kleine tent, eerst door Nederland, weldra door de halve wereld. Toen, na corona, weer een grotere tent, maar dat was het toch niet helemaal meer. En nu lokte de camper.  We hebben niet lang over de aanschaf gedaan. Eigenlijk hadden we er een gehuurd ‘om te proberen’, maar een vriendin van mij en haar man zijn ouder en het gaat voor hun niet meer. We besloten tamelijk snel op hun aanbod in te gaan. Frans heeft zich behoorlijk verdiept door filmpjes op you-tube te bekijken en hij lijkt al een volleerd campergebruiker. 

Dat eerste weekend in Teteringen is het wel erg zoeken: waar heb ik mijn contactlenzen, waar mijn gehoorapparaatjes, waar de suiker, de olie enz. We moeten nog routine krijgen. 

De camping zelf is erg leuk. Landelijk en superschoon. We maken een lange wandeling met Bruno, onze heel aardige hond, en genieten in de zon van onze bietensalade met zalm. Lezen doen we binnen, want warm is het niet.

We slapen lekker in het ruime bed en voor het ontbijt heeft Frans espresso gemaakt die we met trui en vest aan op ons ‘terrasje’ nuttigen. 

4-06

Onze eerste dag écht op reis met de camper. Ieper is onze bestemming. We komen terecht op een prachtige stadscamping met een mooi weilandje. Ik geniet van mijn boek van Juli Zeh, ‘onder buren’. Over de verrechtsing van Duitsland en de meerdere kanten van de neo-nazi die haar buurman blijkt te zijn. 

De markt van Ieper is prachtig gerestaureerd. Het is terrasweer en daar komt mijn eerste Apérol Spritz dit jaar. 

6-06 

Na een lange dag rijden in de camper arriveren we in Les Andelys aan de Seine, in de buurt van Giverny. We willen de tuinen van Monet bezoeken. We fietsen zo’n 30 km daarheen. Bruno in zijn aanhangertje achter Frans. Hij, de hond, blijkt het allemaal goed te pruimen. De rit is behoorlijk geaccidenteerd en mooi. De tuinen van Monet echter zijn onbereikbaar. De rij voor de kassa is zo lang dat we daar maar niet aan beginnen. Toerisme gaat zo aan zichzelf ten onder. In onze herinnering, maar dat is meer dan 30 jaar geleden, hebben we hier rustig met onze zoon rondgewandeld. Nu hebben we een rustige kermis bezocht. Overal in het straatje waar de tuin van Monet ligt zijn kleurige tuinen, galeries, terrasjes en eetkraampjes. Rustig, omdat het ‘beschaafde’ mensen zijn die hier komen. Als troost, om hier toch niet voor niets naar toe te zijn gefietst, zoeken en vinden we de tombe van Monet. 

7-06 

Wakker geworden met het enigszins goede bericht dat voor de Europese verkiezingen Wilders één stem minder lijkt te hebben dan GL/PvdA. Voorlopig dus. De definitieve Europese uitslag komt zondag. We zijn nog niet gerustgesteld. 

We rijden naar de Normandische kust. Het is mooi. Pourville, een plaatsje in de buurt van Varengeville-sur-mer, waar Braque zijn historie heeft liggen. De lucht is felblauw, de wind is koud, maar uit de wind is het goed toeven. De huizen langs de kust zijn prachtig. Oude chique. Frans denkt meteen aan de kilte en de somberte binnen in die oude villas. Ik zie meer de vergane glorie en de daarmee gepaard gaande romantiek en ook vaak ellende.

8-06 

Ik jog een stukje met Bruno aan de lijn aan mijn zijde. De eerste keer en dat ging goed. Daarna een lange wandeltocht naar het kerkje van Varengeville-sur-mer, de Eglise Saint Valery, waar de glas-in-loodramen van Braque indrukwekkend zijn. Prachtig met korenbloemenblauw. De wandeling was erg mooi, vooral het zicht op de steile krijtrotsen. Monet, Renoir en Pissaro kwamen hier graag en dat is te begrijpen..

De volgende camping: des Pommiers, vlak achter de Normandische kust, is kleinschalig en precies wat wij leuk vinden.

De fietstocht die we maken is werkelijk prachtig. Een mooi gravelfietspad leidt ons langs de turquoise Atlantische Oceaan. Met witte koppen en een diepblauw op de achtergrond, staalblauw in de lucht en de zon aan de hemel is het een plaatje. Jammer van de koude wind.