Buitenweggetjes

Asian Way of Life boekt succes met het gepuzzel naar kleinere fietsbare wegen. De laatste dagen maken we kennis met het Thaise boerenleven. Betonweggetjes langs bananenplantages, rijstbouw, papaja's en mooie authentieke houten huizen, paleisjes van stenen huizen, omringd met grote ijzeren hekken, eenvoudiger bedoeninkjes en armoedige hutjes, maar die laatsten zijn schaars. Tussen dat alles in heel veel stalletjes met fruit, drinken, eten, winkeltjes. We vragen ons af of ze daarvan kunnen bestaan, want druk is het lang niet altijd op die binnenwegen, maar het ziet er allemaal tamelijk welvarend uit.

We treffen ook een paar leuke overnachtingsplaatsen. In Kamphaeng Phet halen we uit de Lonely Planet het Three J Guest House. Precies een plek die wij zo leuk vinden. Een tikkeltje hip-sixties misschien, maar heel genoeglijk. Kleine bungalowtjes rondom een mooie tuin met kleine privė-terrasjes waar we lekker kunnen lezen, met om de hoek tal van authentieke restaurants. Een heerlijk ontbijt en een afscheidscadeautje van de eigenaar..

Het resort langs de Ping daarna in Khanu Woralaksaburi is eveneens een verrassing. In een parkachtige omgeving ligt onze bungalow aan de rivier. Het is bijzonder om wakker te worden met de roze zonsopgang boven de Ping rivier en in onze mooie buitendouche te staan onder een bladerendak van palm- en bananenbomen. Dat is wat anders dan de kale hotelkamer die we aantreffen in Nakhon Sawan. Alles is er, maar het is sfeerloos..

Op weg naar Old Sukhothai

Hoewel we in een middelgebergte zaten hebben we toch de afgelopen dagen twee passen gedaan. Een van 600 en een van 465 meter. Met hellingen van soms 13% was dat soms behoorlijk klimmen. Gelukkig waren het maar korte hellingen die beloond werden met mooie afdalingen door de jungle. De vlakke kilometers die we gisteren over de rechte weg temidden van de rijstvelden aflegden werden op den duur saai. Geef mij dan toch maar wat hoogteverschillen.

Vandaag hebben we het Nationaal Museum bij het Sukhothai Historical Park bezocht, en het park zelf natuurlijk. Een boeiende dag. Het museum is mooi en informatief. We kwamen er onze Linga (symbool voor het productieve en creatieve van de natuur) uit de Cham-periode in Vietnam tegen. De combinatie van de Linga met de Joni symboliseren mannelijkheid en vrouwelijkheid. De betekenis van de verschillende houdingen van de Buddha worden er ook goed uitgelegd.Op de bijschriften van onze foto's vind je er een paar terug. (klik daarvoor op de foto's van deze maand, Thailand November 2013, in de rechterkolom van deze blog)

Het park is prachtig. Een tropische omgeving met gigantische bomen en in de vijvers veel lotusbloemen. Bij de Buddhistische tempels is de architectonische invloed van de Khmer-periode goed te zien. Dit klopt ook wel, want voor de Siam-periode behoorde dit deel van Thailand tot het Khmer-rijk. Cultuur en religie in het Khmer-rijk waren een mengeling van het uit India overgekomen hindoeïsme en boeddhisme, vermengd met geloof in voorouderlijke geesten. Mooi hoe de verschillende levensbeschouwingen ons in China, Laos, Vietnam, Cambodja en nu weer Thailand hebben begeleid op onze reizen en voor ons nu samenkomen, terwijl ze in de rijke historie behoorden tot één groot rijk en de verschillende bevolkingsgroepen er ieder ook weer hun eigen draai aan gaven/geven.

Weer op de fiets

We hadden een leuke dag met René en Marijke. Frans fungeerde als gids langs de voor ons mooiste tempels van Chiang Mai. Van de 'big parade' hebben we nauwelijks iets gezien maar we hebben wel met ons vieren een lampion opgelaten op het geluk van onszelf, onze kinderen en kleinkinderen.

Na het ontbijt hebben ze ons uitgezwaaid en nu zijn we dus weer onderweg. Het voelt goed. We hadden gisteren een vlakke route met veel groen en onze oorspronkelijke eindbestemming, Lamphun, bereikten we al om 12.00 uur. Na de lunch met onvermijdelijke noodlesoup bezochten we de eeuwenoude pagode en besloten toen verder te gaan naar Ban Hong. We troffen hier een fijn hotel en een heerlijk restaurant. De bediening in het restaurant was overduidelijk in handen van een zogenaamde lady-boy. Een man, als vrouw verkleed en opgemaakt. Met een fladderig meisjesjurkje aan giechelt hij vrolijk als hij ons in het Engels iets duidelijk heeft kunnen maken. Hij is wel de eigenaar van het mooie restaurant. Lady-boys zijn transgender mensen en omdat we ze hier vrij vaak zien lijkt het of de tolerantie ten opzichte van een andere seksuele geaardheid in Thailand groot is. Ze blijken echter vooral zichtbaar te zijn in meer toeristische streken en helaas maar al te vaak in de seksindustrie te werken, omdat ze elders geen kansen maken. Schijn bedriegt.

Na 65 km heuvelen tussen de 300 en 450 m met om ons heen een middelgebergte, zijn we in Li aangekomen. We hebben zo'n 350m gestegen. Dat stelt niet zoveel voor zou je zeggen, maar met mijn ongeoefende fietsbenen was ik blij het lieflijke bungalowtje waar we zullen overnachten te hebben bereikt. We beginnen ons al weer een beetje thuis te voelen in dit land. Het hotel waar we afgelopen nacht sliepen serveerde geen ontbijt. Wij hadden geen zin in noodlesoup bij het ontbijt en dan wellicht bij de lunch weer. Bij een kraampje op de markt waren ze maar al te graag bereid voor ons een eitje te bakken. Een kop koffie erbij maakte het af. Weliswaar mierzoete Nescafe, maar zonder alternatief toch heel lekker. Bij de lunch ontdekten we op een andere markt gestoomde broodjes, met ijskoffie getapt bij de 7-eleven weer een heerlijke lunch. Het diner viel niet mee. Er was niet veel meer open en de oogst kwam neer op een paar stokjes onbestemd vlees met wat rijst. Maar ons bungalowtje met Wifi geeft ons een gezellig onderkomen.

Loi Krathong

Wat treffen we het in Chang Mai. Het is vollemaan en dat wordt jaarlijks tijdens de 12e maanmaand gevierd. En dat is dit weekend. Het zogenaamde Loi Krathong festival wil respect tonen aan de rivier, omdat deze leven geeft aan de gewassen en de bossen.

Op zondagavond is het lantaarnfeest. Alle cafe's en restaurants hebben de weg naar hun deur versierd met brandende theelichtjes. De vele tempels zijn versierd met duizenden lampions en kaarsen en echt duizenden lampions stijgen urenlang de lucht in. Ze hebben een doorsnede van ongeveer 60 cm en zijn 1.20m hoog. De warmte van een kaars o.i.d. zorgt ervoor dat ze opstijgen. Gevaarlijk? Misschien wel, maar ook heel speciaal. De lucht is vol van heel snel bewegende sterren, want zo ziet het er op een afstand uit. Moet voor een astroloog verwarrende plaatjes opleveren, maar het is prachtig. Wat een feest.

Morgen is 'the big parade'. We weten nog niet wat dat is, maar René en Marijke zijn er dan, dus we gaan dat natuurlijk onderzoeken.

Chiang Mai

15 november 2013 12.00 uur. Na een reis van 24 uur vanaf thuis zijn we aangekomen in Chiang Mai, in het noorden van Thailand en in de hitte. Ik merk meteen dat de lange broek die ik voor de vliegreis droeg totaal ongeschikt is. Die gaat onder in mijn fietstas. Een goede reden om Frans mee de stad in te krijgen, op zoek naar een dunne kniebroek en een flodderbloesje. Hij is zelf zijn onderbroeken vergeten dus het moet toch. We zijn moe en moeten wennen aan de hitte.

16 november 's ochtends kijken we terug op een behoorlijke nachtrust. Frans heeft 10 uur als een blok geslapen en ik werd rond middernacht wakker en heb met een glaasje water wat zitten rommelen in mijn kleren en met de kloktijd. Zal wel de jetlag zijn vermoed ik. Ik merk dat ik vooral fysiek meer moeite heb me aan te passen aan het klimaat en de andere cultuur dan voorheen. Toen overheerste de spanning en de leergierigheid om ons alles eigen te maken. We zijn nu meer ervaren, waardoor we andere ervaringen meer toelaten. Of zijn we gewoon ouder?

In elk geval is de moeheid inmiddels zowat verdwenen. Frans pakt de fietsen uit het bubbeltjesplastic en ik lees 'de fatale staat' van Paul Frissen. Het gaat over populisme, tragiek en de staat en plaatst een aantal problemen waarmee de huidige politiek worstelt in een verrassend filosofisch perspectief. Inspiratie voor mijn volgende Probuslezing?

Nadat we de fietsen hebben uitgeprobeerd en we een Simkaart hebben gekocht om de toegang tot Internet via de telefoon te vergemakkelijken, want overal Free WiFi blijkt een utopie, maken we een wandeling langs de vele tempels in de oude stad. De architectuur doet ons denken een de tempels in Luang Prabang en als we onze literatuur daarop naslaan blijkt dat te kloppen. Chiang Mai is eeuwenlang onderdeel geweest van het Lanna-koninkrijk waartoe ook Birma, delen van Laos en Zuid-China behoorden. Een feest van herkenning voor ons. De tempels zijn vaak rijk versierd met bladgoud en kleurige stenen. Er heerst op de grote tempelcomplexen een serene rust en ze bezorgden ons een relaxte dag.