Piemonte, Asti, Allessandria, Emilia Romagna

In Turijn hebben we een paar heerlijke dagen doorgebracht. We sliepen in een appartementje van Anna, hebben geluncht in het huisje van Gino en Anna in de Alpen en hebben de expo bezocht naar aanleiding van het 150-jarig bestaan van Italie. Davide, Gino's zoon, staat daar als communicatieman voor een bedrijfje dat o.a. geavanceerde hulpmiddelen voor driedimensionale prints ontwikkelt. Interessant, maar ik volg het niet allemaal meer vrees ik. De expo liet zowel de toekomst als het verleden van Italie zien.

Na de expo gingen we naar het mooie Plaza Vittorio. Een aperitief van €9,-- betekent een drankje en zoveel lekkere hapjes als je wilt. Dat is dan meteen een maaltijd na een copieuze lunch 's middags. Ik ken Turijn alleen in wintertijden en vind de stad dan al mooi. De stad blijkt 's zomers verrassend veel levendiger en mooier met al zijn pleinen en terrasjes en mooie parken langs de Po.

Gianni, een fietsende collega van Gino heeft ons suggesties gegeven voor mooie routes voor het vervolg van onze reis en we hebben het GAM, het museum voor moderne en hedendaagse kunst, bezocht. Ik was daar al voor de derde keer en het blijft een prachtig museum met een mooie vaste collectie en verrassende exposities.

In Piemonte fietsen we door het mooie land van Asti. Dorpjes bovenop de heuvel of tegen de hellingen aan, markante kerktorentje, druivenranken voor de Barbera en de Grignolino d'Asti, hazelnootstruiken voor de Ferrero Rocher en de Nutella. Wat een mooi land. Af en toe wat te steile klimmetjes, maar de beloning is er ook naar.

Inmiddels zijn we in de streek Emiglio Romagna aangeland. Mooi, maar absoluut geen toeristenstreek. Geen camping te bekennen, dus dan maar weer eens de luxe van een hotel. We fietsen verder richting Apenijnen en weten nog niet waar we deze zullen oversteken. Wordt vervolgd dus.

Eveline

De Grote Sint Bernard

23 juli 2011 12.30 uur, 4 graden: We hebben de Grand Saint Bernard, 2473 m, bereikt. En dat op mijn 62e verjaardag. Wat een euforie. Het lijkt op het lopen van een marathon. Onderweg komt regelmatig de gedachte op nu maar verder te gaan wandelen. Kortom het is afzien en doorbijten en daarna dat heerlijke gevoel van blijdschap, trots enz. Waarom doen we dit eigenlijk? De St. Bernard ligt op onze weg. We willen naar Turijn en dan moet je de Alpen over. Dat kan ook met de bus, maar wij ontlenen er een positief gevoel aan om alles met de fiets te doen. De beloning is groter dan bij een marathon, want we mogen ruim 30 km dalen. Het weer wordt steeds beter en het uitzicht als maar prachtiger. Deze dag mag in onze persoonlijke annalen worden bijgeschreven.

Eveline

Moeilijke keuzes voor reisfietsers

We kregen een heerlijk ontbijt bij ons ' Warm Showers' adres gisteren. Eigengemaakte jam en yoghurt. Foto's gemaakt en klaar voor de start. Toen begon het weer te stortregenen, dus jassen maar weer uit en opnieuw koffie. Ursula en Alain hebben ons gelukkig heel veel te vertellen, want ze hebben al heel wat afgefietst in de wereld. Om 12.00 uur nieuwe start. Het weer klaart op en de route is erg mooi. We fietsen rustig door de wijngaarden, uitzicht op de bergen en het meer en door mooie oude dorpjes. Het voelt weer fijn om onderweg te zijn. Dan komt de afweging: omdat er geen 'Warm Showers' verblijf is in Martigny of omgeving moeten we kiezen voor een camping of een hotel. Omdat er in de verte toch wel wat donkere wolken hangen, besluiten we een hotel te reserveren. Dan begint natuurlijk de zon steeds harder te schijnen en komen we een leuke camping aan de waterval en een camping met uitzicht op de bergen tegen. Hadden we nu toch niet??

Eenmaal bij het gereserveerde hotel aangekomen blijkt het te liggen naast de Fondation Pierre Gianadda, waar momenteel een grote tentoonstelling van Monet is. We krijgen in het hotel meteen kaartjes als ze horen dat we dit interessant vinden. Jaren geleden hebben we hier, toen we een bergsportvakantie voor gezinnen met kinderen in Arolla deden, met Teunis een grote Rodin-tentoonstelling bezocht. We kunnen dus vanochtend niet meteen beginnen aan de klim van de St. Bernard.

Zwitserland again

Groene weilanden, als geschoren. Mooie oude en grote boerderijen, meren, koeien met bellen. Heidi? In elk geval is het mooi. We hebben gisteren weer heel veel geklommen en ik was erg moe toen we eindelijk op ons 'Warm Showers' adres arriveerden. Er waren hellingen van 16% waar fietsen onmogelijk was voor ons, maar onze bepakte fieten omhoogduwen valt ook niet mee. Kortom: ik zag het af en toe even niet meer zitten. Gelukkig is dat heel gauw over na een hartelijke ontvangst in het mooie berghuis dat, op 830m hoogte ligt en tja, daar moet je dan wat voor over hebben. Het uitzicht is geweldig. In de verte een heel klein stukje meer van Génève en de Alpen die ons van Italië scheiden met als verrassing een grote regenboog. Een lekker diner met curry, want Ursula en Alain hebben ook veel in Azië gefietst, taart en héél veel slaap.

Hoewel het weer regent hopen we dat het straks opklaart en dan gaan we richting Martigny om ons op de Grote Bernhard voor te bereiden, mits daar geen sneeuw ligt en we de bus moeten nemen.
Eveline

Zwitserland

Na een bijna onafgebroken slaap van 32 uur, in mijn bewuste leven nooit meegemaakt, gaat het weer beter met me. Christian, onze gastheer, brengt ons met de auto naar La Chaux de Fonds. Zijn broer beheert daar een camping en oorspronkelijk zouden we daar kamperen of een caravan of appartement huren, afhankelijk van het weer. Omdat dit teveel klimmen betekende en ik dat nog niet aankan, besloot Christian ons te brengen. Dat betekende bij Bernhard, Christian's broer meteen weer aan de lunch. Vervolgens in de regen afdalen naar ons ' Warm Showers' adres in Neuchâtel. Dit blijkt een prachtig appartement in een heel oud gebouw met uitzicht op het meer. De eigenaren des huizes zijn er niet, dus wij brengen de avond door of we thuis zijn: we lezen, luisteren wat muziek, mailen, eten en drinken wat en genieten van het mooie uitzicht, dat wel anders is dan thuis....

Eveline

Malade

Al een paar dagen klaagde Eveline over keelpijn. Gisteravond voelde ze zich niet lekker en ging vroeg naar bed. Gelukkig logeren we bij Christian en Marie Claire in hun comfortabele huis en het bed is navenant. Vanmorgen constateerden we 38.2 graden koorts. De dokter diagnosticeerde tracheïtus, een ontsteking van de luchtpijp. Dat werd een zak met medicijnen: hoestsiroop, antibioticum, neusspray en paracetamol, in Frankrijk is men nogal scheutig met medicijnen. De antibioticumkuur van 5 dagen gaat ze natuurlijk afmaken, de rest zal ze bezien. Tja, de temperatuursverschillen hier zijn groot en wisselen snel, veel regen gehad, en dan kan dat gebeuren. Maar het zal waarschijnlijk niet lang duren. Eveline slaapt nu als een roos.

Onze plannen lopen zo wel wat vertraging op, maar dat mag geen probleem zijn. We prijzen ons gelukkig dat het ons in deze omstandigheden overkomt. In een nat tentje zou het allemaal weer wat anders liggen. 

We pakken de zaak zo weer op.

Frans

Quatorze juillet

Jammer genoeg hebben we in de stromende regen de Morvan moeten verlaten. We hebben flink moeten klimmen, maar misten de beloning met mooie uitzichten. We zijn aangeland in een weghotel. Niet gezellig, maar een heerlijke douche, niet over de natte camping naar het toilet 's ochtends vroeg, en lekker warm na al die regen.

Wakker worden op de Quatorze Juillet met mooi weer is feest. Het is een nationale feestdag ter herinnering aan de bestorming van de Bastille, het begin van de Republiek. De slogan was vrijheid, gelijkheid en broederschap. Een slogan die je op heel veel openbare gebouwen tegenkomt. Op de slogan valt nog wel wat af te dingen. Ik zou liever over gelijkwaardigheid in plaats van over gelijkheid spreken, maar het resultaat: gescheiden verantwoordelijkheden van wetgevende, uitvoerende en controlerende macht moeten we koesteren vind ik. Goed dat ze er in Frankrijk zo feestelijk bij stilstaan.

In Besancon hebben we voor het eerst gebruik gemaakt van 'Warm Showers', een web-gemeenschap die fietsers met elkaar in contact brengt om ervaringen uit te wisselen en een warme douche en een bed aan te bieden. Wij hebben zo zelf al enkele leuke wereldfietsers ontvangen en naast de douche en het bed verwend met lekker eten en gezellige avonden.

Antoine, de dertigjarige gastheer uit Besançon ontvangt ons in een wat studentikoos mannenappartement. Bijna geen kastruimte, dus heel veel kleren en spullen op de grond. Maar wel heel genoeglijk. Hij kookte voor ons: aardappelgratin met worst. En hij liet ons de stad zien. Vanochtend gaf hij ons, omdat hij een vriend moest helpen verhuizen, zijn sleutel en gaf ons daarmee natuurlijk heel veel vertrouwen. Ik heb de keuken maar een beetje opgeruimd.

Via een heel steile klim hebben we Besançon verlaten en door de prachtige, maar zwaar te fietsen Franche-Comté, zijn we bij Christian en Marie-Claire in Avoudrey aangekomen. Opvallend hoe we elkaar, na een fietsontmoeting twee jaar geleden in Cambodja, weer weten te vinden en ons thuis voelen in hun warme, houten woning.

We voelen ons nog niet echt op wereldreis, meer op vakantie. Frankrijk is ons zeer vertrouwd, maar de ontmoetingen die we bewust hebben ingelast maken het ook weer bijzonder.

Gelukkig hebben we vandaag een rustdag ingepland, want het regent weer pijpenstelen.

Eveline

La douce France

12-07-11

La Douce France is er nog altijd. Na het graanlandschap van de Champagne zijn we aangeland in het lieflijke Frankrijk van onze herinneringen aan onze eerste vakanties in het buitenland. In de tijd dat ' iedereen' ging kamperen in Frankrijk. En ze blijken er nog te zijn. De slaperige dorpjes, verscholen in het groen, met een chateau op de heuvel. De stadjes met mooie oude huizen en een soms verrassend grote kathedraal. Een mooi fietspad langs de Yonne en het aanpalende 'Canal du Nivernais' met om de paar kilometer een sluisje.

Op weg naar de Morvan, om precies te zijn het gehuchtje Savault (Ouroux-en-Morvan), naar het huis van Margriet en Charles, hebben we het nog even moeilijk. Zo'n 700m stijging met hellingen van soms 8 % na al 75 vlakke kilometers langs het Canal, dat viel wel even tegen.

Maar des te fijner is het aankomen in het mooie, lichte Franse droomhuis van Charles en Margriet. Een dag rust hier is erg welkom. Lekker ontbijten in de tuin, lezen op het terras, kijken naar de opnames van de dassen en vossen van Charles in de eigen Franse tuin, het zien hoe verrassend veel broer en zus met elkaar gemeen hebben, kortom een heerlijk verblijf in dit gastvrije huis en vakantie in Frankrijk .

Eveline

Glooiend graan

Opnieuw een dag met heel veel uitgestrekte glooiende velden golvend graan, stormachtige wind op kop, dorpen (gaten) die kilometers uit elkaar liggen, dood lijken, want niemand op straat, en geen winkel, laat staan terras voor een kop koffie te zien. Geen aan te bevelen route in onze ogen, deze route Langs Oude Wegen. Maar als we wind mee zouden hebben, of niet die hevige stormwind, waardoor we soms niet harder dan 10 km per uur kunnen, dan zou het allemaal weer heel anders gevoeld hebben. Ik doe dus geen absolute uitspraak over de route. De omstandigheden zijn erg bepalend.

We hadden uitgezien naar Troyes vandaag. De stad lijkt leuk en het traject daarna belooft kleinschaliger te zijn, met groene dorpen, bossen en lichte hellingen. Maar de 70 km die we vandaag hebben afgelegd vonden we eigenlijk wel genoeg. We zitten nu op een heerlijke camping op een eilandje in Arcis sur Aube. Omdat we fietsers zijn krijgen we een plaats met eigen tafeltje en dat is niet de eerste keer. Morgen Troyes en verder..

Eveline

Het leven van de (wereld) fietser gaat niet altijd over rozen.

De Belgische Ardennen

06-07-11

We hebben een paar zware fietsdagen achter de rug. Veel berg op en berg af. We bleven steeds op zo'n 500 m, maar hellingen van 8-11% op 500 of 1500 m maakt niet zoveel uit geloof ik. We zijn de afgelopen dagen dan ook steeds na 50 of 60 km gestopt, omdat we moe waren. Het weer was in de Ardennen fantastisch. De laatste dag (05-07-11) zelfs erg heet. Het landschap beviel ons ook goed. Veel grote landerijen en veebedrijven met mooie boerderijen en landgoederen. Het ziet er welvarend uit vonden wij.

En dan nu het Franse land. Glooiender, zachter dan die steile Ardennen, maar op 6 juli waait er een flinke, stormachtige zuid-westenwind en wij fietsen naar het zuid-westen. Ons doel: 120 km vandaag, dus maar bijgesteld en dan zien we de schoonheid van de golvende korenvelden, die door de schaduwen van de wolken steeds een ander licht geven. We zien ook heel veel oude dorpjes met antieke huizen en heel veel oude mensen. Kortom: jonge mensen trekken weg, omdat er niets te doen valt.

07-07-11

Vandaag is onze Tjetske, de vriendin van Teunis, jarig. Op ons verjaardagsetentje op 01-07 hebben we haar al een – vond ik - bij haar passend armbandje cadeau gegeven. Wat is geven leuk als je merkt dat de ander daarmee blij is...

Teunis en Tjetske maakten mij blij met het nieuwste boek van Pamuk, omdat onze eindbestemming van deze reis Turkije is. Ik houd erg van Pamuk, omdat hij zo langzaam door de tijd gaat en sfeer zo goed kan weergeven. Het is een boek met een mooie harde kaft. Hoe verleidelijk om het nog in de fietstas te stoppen, maar er zitten al 6 boeken in. Ik heb het thuis bewaard om het fijn als voorbereiding op onze Tour om de Wereld te gaan lezen. We pakken naar verwachting ons einddoel van nu volgend voorjaar op in Turkije. Op die reis schaffen we ons naar alle waarschijnlijkheid een e-reader aan. Is minder sfeervol (boekenliefhebbers snappen dit denk ik wel), maar praktisch vanwege het gewicht.

We zijn al in België

Na een avondje leuk en lekker eten in Amsterdam, om de verjaardagen van Tjetske en ondergetekende te vieren, zijn we zaterdagochtend nog vrij voorspoedig aangeland in Maastricht. We hebben onder een wat sombere hemel onze eerste kilometers afgelegd en hebben heerlijk geslapen in ons nieuwe Hillebergtentje.Ik voor het eerst in ons kampeerleven met een opblaasbaar hoofdkussentje. Voorheen maakte ik een hoofdkussen met opgevouwen kledingstukken. Het opblaaskussentje voelde heel luxe en sliep echt lekker. Vandaag was een frisse (tussen de 16 en 20 C), maar zonnige dag. We genoten de heerlijkste lunch die er is. Voor ons dan natuurlijk, want alles is relatief, persoonlijk etc. We zaten aan een kabbelend riviertje, bij een bruggetje met een bankje, in de zon. We aten vers meergranenbrood van de bakker in Stoumont, met boerenkaas van Leo Kastelijn, onze kaasboer van de Bredase markt en met een flesje lekkere ijsthee. De routes gisteren en vandaag waren best zwaar, vanwege pittige stijgingspercentages tot zelfs 15%, maar de aankomst op een prachtige camping aan de Ourthe, met een zonnige plaats op een groen weiland doet ons snel wennen aan de gedachte dat dit onze toekomst wordt.
Eveline

nog niet op weg en al obstakels

Van Breda naar Maastricht gaan we met de trein hadden we besloten, omdat we dat stuk al zo vaak gefietst hebben. Even kijken hoe laat we moeten vertrekken morgen. Maar...er zijn werkzaamheden aan het spoor tussen Eindhoven en Roermond. NS zet bussen in en fietsen kunnen niet op de bus. De klantenservice, 0.70 cent per minuut, wist ons na 10 minuten wachttijd te vertellen dat er geen andere oplossing is. Na veel gezoek op verschillende openbaar vervoersites kwamen we tot de ontdekking dat we wél via Venlo kunnen. We zullen nog wel vaker creatief moeten zijn, maar  dat dit al zou beginnen vóórdat we vertrokken zijn had ik niet verwacht. Hopelijk hebben we morgen de afhankelijkheid van het openbaar vervoer voorlopig achter de rug.
Eveline